1η ΗΜΕΡΙΔΑ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗΣ και ΕΥΕΞΙΑΣ

Την πρώτη ημερίδα «Αναζωογόνησης  και Ευεξίας» διοργανώνει το Κέντρο Αισθητικής Dermaform, αυτή την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 12:00 π.μ.

Σε αυτήν, θα αναλυθούν από το δερματολόγο Κώστα Καλοκασίδη όλες οι σύγχρονες μέθοδοι που χρησιμοποιεί η ιατρική για τη διατήρηση της ομορφιάς με εφαρμογές αισθητικής δερματολογίας.

Η αισθητικός Ευγενία Μούρτου, θα αναφερθεί στη σύσταση και τις λειτουργίες του δέρματος καθώς και στην πρόληψη και αποκατάσταση της γήρανσής του.

Επίσης, εισαγωγικό σεμινάριο εσωτερικής αναζωογόνησης θα υλοποιηθεί από τον σύμβουλο προσωπικής ανάπτυξης, Παναγιώτη Αθανασόπουλο.

Συντονίζει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου

Η ημερίδα θα διεξαχθεί στις νέες εγκαταστάσεις του Κέντρου Αισθητικής «Dermaform» στην Αγία Πελαγία -θέση «Περιβόλια» Σάμου. (Τηλ επικοινωνίας: 22730 80780)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Μετά το τέλος της ημερίδας, θα ακολουθήσει μικρό «κέρασμα».

Σας περιμένουμε να ενημερωθείτε

να γνωρίστε όλες τις νέες μεθόδους αναζωογόνησης

και να κάνετε

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ μια… ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΜΟΡΦΙΑΣ!!!!

Dermaform

ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Συνδιάσκεψη Πολιτιστικών Συλλόγων

Το Σάββατο 29-11-2014, ολοκληρώνεται ο Α’ κύκλος ανοικτών συνδιασκέψεων με τους πολιτιστικούς Συλλόγους της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, στην Περιφερειακή Ενότητα Σάμου και ώρα 18:00’ στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου της Π.Ε. Σάμου.

Παρακαλούνται οι εκπρόσωποι όλων των Συλλόγων να συμμετέχουν και να προσκομίσουν:

1)  α) Καταστατικό του Συλλόγου τους, φέρον αριθμό καταχώρησης στο Βιβλίο Σωματείων του αρμοδίου Πρωτοδικείου,

        β) Πρακτικό αρχαιρεσιών Γενικής Συνέλευσης,

        γ) Πρακτικό συγκρότησης του Διοικητικού Συμβουλίου σε σώμα και

        δ) τα πλήρη στοιχεία επικοινωνίας του εκπροσώπου.

2)  Έγγραφες προτάσεις για τον Πολιτισμό και ειδικότερες δράσεις.

Η παρουσία και οι προτάσεις θα συμβάλλουν τα δέοντα στη διαμόρφωση των Πολιτιστικών Δράσεων.

Η Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού

Βορείου Αιγαίου

Φωτεινή Θαλ. Θαλασσινού

Πως να ακούσω τη ψυχή μου;

- Πως να ακούσω την ψυχή μου; Πως θα καταλαβαίνω τι ακούω;

- Η ψυχή σου μιλάει με τα συναισθήματα. Άκουσέ τα συναισθήματά σου. Ακολούθησε τα συναισθήματά σου. Τίμα τα συναισθήματά σου.

- Γιατί έχω την αίσθηση ότι το γεγονός πως τιμούσα τα συναισθήματά μου είναι ακριβώς αυτό που μ’ έβαλε σε μπελάδες;

- Γιατί έχεις ονομάσει την ανάπτυξη “μπελά” και την ακινησία “ασφάλεια”. Σου λέω τούτο: τα συναισθήματά σου ποτέ δεν θα σε βάλουν σε “μπελάδες”, γιατί αυτά είναι η αλήθεια σου.
Αν θέλεις να ζεις χωρίς ν’ ακολουθείς ποτέ τα συναισθήματά σου, αν θέλεις να επιτρέπεις στο μηχανισμό του νου σου να φιλτράρει κάθε συναίσθημα, κάν’ το. Πάρε την κάθε σου απόφαση βασισμένος στις αναλύσεις που κάνει ο νους σου. Μην περιμένεις όμως να βρεις σε αυτές τις νοητικές διεργασίες τη χαρά, ούτε τη μαγεία της αληθινής σου ύπαρξης.
Να θυμάσαι πως η πραγματική μαγεία βρίσκεται πέρα από το νου.
Αν ακούς τη ψυχή σου, τότε θα ξέρεις ποιο είναι το “καλύτερο” γι σένα, επειδή το καλύτερο για σένα είναι αυτό που είναι αληθινό για σένα.
Όταν ενεργείς μόνο με αυτό το κριτήριο, τότε κατηφορίζεις με μεγαλύτερη ταχύτητα το μονοπάτι της εξέλιξης. Όταν δημιουργείς μια εμπειρία με γνώμονα την “τωρινή σου αλήθεια”, αντί να επαναλαμβάνεις μια εμπειρία βασιζόμενος σε μια “παλιά αλήθεια”, τότε δημιουργείς έναν “καινούργιο εαυτό”. Γιατί σου παίρνει τόσο πολύ καιρό να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιλέγεις; Να γιατί: επειδή δεν ζεις την αλήθεια σου. Γνώρισε την αλήθεια και η αλήθεια θα σε λυτρώσει. Ωστόσο όταν καταλήξεις να ξέρες την αλήθεια σου, μην αλλάζεις συνέχεια γνώμη σχετικά με αυτήν. Εκεί είναι που παρεμβαίνει ο νους σου και προσπαθεί να βρει το “καλύτερο”. Σταμάτησε τον! “Πέτα τη λογική σου”. Γύρισε πάλι στα συναισθήματά σου!
Αυτό που χρειάζεσαι είναι να επιστρέφεις στο πως αισθάνεσαι, όχι στο πως σκέφτεσαι. Οι σκέψεις σου είναι ακριβώς αυτό: σκέψεις. Νοητικές κατασκευές. “Τεχνητά” δημιουργήματα του νου σου. Τα συναισθήματα σου όμως – αυτά είναι αληθινά.
Τα συναισθήματα είναι η γλώσσα της ψυχής. Και η ψυχή σου είναι η αλήθεια σου.
Ορίστε, σου είναι τώρα πιο ξεκάθαρα όλ’ αυτά;

- Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εκφράζουμε κάθε συναίσθημα, ανεξάρτητα από το πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι;

- Τα συναισθήματα δεν είναι ούτε αρνητικά, ούτε καταστροφικά. Είναι απλώς αλήθειες. Εκείνο που έχει σημασία το πως εσύ εκφράζεις την αλήθεια σου.
Όταν την εκφράζεις με αγάπη , σπάνια εκδηλώνονται αρνητικά και βλαβερά αποτελέσματα, και όταν εκδηλώνονται, αυτό συμβαίνει συνήθως επειδή κάποιος άλλος επέλεξε να βιώσει την αλήθεια σου με αρνητικό ή βλαβερό τρόπο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για να αποφύγεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Οπωσδήποτε, το να αποφεύγεις να εκφράσεις την αλήθεια σου, δεν είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος. Ωστόσο, οι άνθρωποι το κάνουν αυτό διαρκώς. Φοβούνται τόσο πολύ να προκαλέσουν ή να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις, ώστε κρύβουν ολότελα την αλήθεια τους.

Να θυμάσαι: δεν είναι τόσο σημαντικό το πόσο καλά λαμβάνεται ένα μήνυμα, όσο το πόσο καλά στέλνεται.
Δεν μπορείς να πάρεις εσύ την ευθύνη για το πόσο καλά δέχεται κάποιος άλλος την αλήθεια ου. Μπορείς μόνο να εξασφαλίσεις το πόσο καλά εσύ την εκπέμπεις. Και όταν λέω “πόσο καλά”, δεν εννοώ “πόσο ξεκάθαρα”. Εννοώ με πόση αγάπη, συμπόνοια, ευαισθησία, θάρρος και πληρότητα.
Αν εκπέμπεις την αλήθεια σου μ’ έναν τέτοιο τρόπο, τότε δεν μένει χώρος για μισές αλήθειες, για “σκληρή αλήθεια” ή ακόμη και για “καθαρή αλήθεια”.

… Ναι λοιπόν, έκφρασε αυτά που αποκαλείς αρνητικά συναισθήματα, αλλά όχι με καταστροφικό τρόπο.
Με το ν’ αποφεύγεις να εκφράσεις (δηλαδή να εκτονώσεις) τα αρνητικά σου συναισθήματα, δεν τα κάνεις να εξαφανιστούν. Τα κρατάς μέσα σου. Η αρνητικότητα που μένει μέσα σου βλάπτει το σώμα και βαραίνει τη ψυχή….

Απόσπασμα από το βιβλίο 2 “Συζήτηση με το Θεό”

Ο νους σου είναι ένα τέλειο εκτελεστικό όργανο, δεν πρέπει να είναι όμως αυτός που αποφασίζει. Τα συναισθήματά σου, πράγματι είναι ο οδηγός της ψυχής σου και εάν τα ακολουθήσεις θα βρεις το δρόμο της αλήθειας σου.

Φυσικά, κανείς δεν λέει ότι αυτός ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και το σίγουρο είναι οτι θα σε βάλει και σε περιπέτειες μεταξύ των άλλων. Αλλά αυτές οι περιπέτειες είναι που θα σε κάνουν έναν πλήρη και ευτυχισμένο άνθρωπο.
Μήπως ο νους σου δεν σε βάζει σε περιπέτειες; Η μεγάλη διαφορά είναι οτι όταν ο νους σε βάζει σε μια περιπέτεια, τότε αυτό είναι “αποτυχία”, ενώ όταν η καρδιά σου σε βάλει σε περιπέτειες, αυτό είναι “εμπειρία”.

Πηγή: enallaktikidrasi.com

Θεματικός Τουρισμός: Εμπειρίες & Προοπτικές

15 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες και σε πολλά επίπεδα οι οποίοι επηρεάζουν το κατά πόσον αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις και ευτυχείς, αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος από αυτούς είναι ο βαθμός της δικής μας συναισθηματικής ωρίμανσης.

Η συναισθηματική ωριμότητα προσφέρει σταθερότητα, ψυχική δύναμη και αυτοπεποίθηση.

Τα συναισθήματά μας θεωρούνται μέρος του ψυχισμού μας, αλλά αυτό που τα ξεχωρίζει ποιοτικά είναι ότι έχουν άμεση επίδραση στη φυσική μας υπόσταση· επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματός μας και καθοδηγούν κάθε δράση μας. Χωρίς συναισθήματα δεν θα είχαμε κίνητρο για να κάνουμε το οτιδήποτε. Κατά την αναλογία που δίνει ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Φύλλα Πορείας: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης», αν ο εαυτός μας ήταν μια άμαξα, τα συναισθήματα θα ήταν τα άλογα που την κινούν και το μυαλό μας ο αμαξάς που κρατάει τα γκέμια.

Κατά την οπτική γωνία του παρόντος άρθρου, οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία, όπου ο αμαξάς και τα άλογα συνεργάζονται αρμονικά. Για κάποιους τυχερούς, η ισορροπία αυτή έρχεται με φυσικό, εξελικτικό τρόπο, καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που την υποστηρίζει.

Σε άλλους, ακόμα πιο τυχερούς, έρχεται λίγο ως πολύ έμφυτη. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι μια κατάκτηση που έρχεται μετά από συνεχή, συστηματική, επίπονη και ειλικρινή εσωτερική εργασία.

Τα γνωρίσματα της ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας είναι πολλά, όπως πολλοί είναι και τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται – ίσως υπερβολικά πολλοί για να περιγραφούν. Σε αυτό το άρθρο, αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό, δηλαδή να παραθέσουμε ένα δείγμα των «θαυμαστών» πραγμάτων που κάνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό βαθμό ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας, θα κάνουμε κάτι που ίσως είναι χρησιμότερο· κάτι που δείχνει ποια όρια μπαίνουν χάρη στην ωριμότητα και γιατί, τόσο προς τους εαυτούς μας, όσο και προς τους άλλους.

Ας δούμε λοιπόν 15 πράγματα που  δεν κάνουν οι ψυχικά και συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι:

1. Δεν αποζητούν την αποδοχή των άλλων

Η ανάγκη να αποσπάσουμε την προσοχή και να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων είναι απευθείας συνδεδεμένη με τον συναισθηματικό μας κόσμο. Κάποιοι από εκείνους που έχουν την ανάγκη να γίνονται αποδεκτοί από τους άλλους, αισθάνονται ότι έχουν αξία μόνο όταν παίρνουν την επιβεβαίωση από κάποιον τρίτο, όταν αυτός τους έχει ανάγκη, όταν του είναι χρήσιμοι.

Είναι λες και οι άνθρωποι αυτοί αμφιβάλλουν για την αξία τους ή ότι έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλει κανείς για την αξία του είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: αν ούτε καν εσύ δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, κανείς δεν θα πιστέψει ποτέ ότι αξίζεις.

Η αναζήτηση της αποδοχής των άλλων κρύβει μεγάλες παγίδες. Η μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να χαραμίζουν τη δική τους ζωή, ζώντας τη φαντασιακή ζωή κάποιου άλλου, δηλαδή εκπληρώνοντας τις προσδοκίες κάποιου άλλου.

Πολλές φορές αυτό έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όταν οι γονείς προβάλλουν πάνω στο παιδί τις δικές τους προσδοκίες, αντί να του δίνουν αγάπη για αυτό που είναι, όπως είναι, άνευ όρων. Βλέποντας το παιδί την αναγνώριση και την αποδοχή μόνο όταν συμμορφώνεται με την εκπλήρωση των (εκφρασμένων ή υπονοούμενων) προσδοκιών των γονιών του, αναπτύσσει τη συμπεριφορά της αποζήτησης αυτής της αναγνώρισης, μπερδεύοντας την επιδοκιμασία (που εκδηλώνουν οι γονείς λόγω της ικανοποίησης των δικών τους επιθυμιών) με την αγάπη (που έχουν ανάγκη και αποζητούν τα παιδιά).

Αυτή η αποζήτηση όμως ποτέ δεν φτάνει σε ολοκλήρωση, καθώς, όση αποδοχή και να κερδίσουν στη ζωή τους (π.χ. μέσω της επαγγελματικής επιτυχίας), πάντα θα τους λείπει το αρχικό ζητούμενο: η αγάπη).

2. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να τους ρίχνουν

Ο υγιής ψυχισμός απαιτεί συναισθηματική ανθεκτικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, οι οποίοι δεν θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μέσα σε κάθε περίσταση της ζωής σας, μπορεί να υπάρχει κάποιος που σας φθονεί.

Η ατυχής αλήθεια είναι ότι, πολύ συχνά, οι άνθρωποι που μας κρατάνε πίσω είναι εκείνοι που βρίσκονται περισσότερο κοντά μας. Το να απαλλαγούμε από αυτούς τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές η καλύτερη λύση, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο δύσκολη. Αν μπορέσετε να απομακρύνετε διακριτικά αυτούς τους ανθρώπους από κοντά σας, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να καθαρίσετε τη ζωή σας από συναισθηματικά φορτία που σας κρατάνε καθηλωμένους.

3. Δεν κρατούν μνησικακία

Αν κρατάτε μέσα σας απωθημένο θυμό, πικρία ή κακία για κάτι που σας έχουν κάνει, τότε ήδη ασχολείστε περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται με κάποια κατάσταση. Εάν κάποιος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, συγχωρέστε τον και προχωρήστε. Εάν δεν ζητήσει συγγνώμη, τότε διακόψτε σχέσεις μαζί του, αποκόψτε τον εαυτό σας από εκείνον και προχωρήστε· μόνο μην αφήσετε τα όποια σκοτεινά συναισθήματα να παραμείνουν μέσα σας.

Η μνησικακία (ανάμνηση του κακού), το να κουβαλάτε στις συναισθηματικές αποσκευές σας θυμό ή πικρία για την κακία που αισθάνεστε ότι σας έχουν κάνει, καταναλώνει πάρα πολλή ψυχική ενέργεια, σας κάνει δυστυχείς και βλάπτει την υγεία σας (διαβάστε εδώ για παράδειγμα). Όπως είπε κάποιος κάποτε, η μνησικακία είναι σαν να παίρνω εγώ το δηλητήριο και να περιμένω ότι θα πεθάνει ο άλλος.

4. Δεν σταματούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει

Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν επειδή το αγαπούν και δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν για κανέναν τρίτο που μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις ή σκοπιμότητες.

5. Δεν σταματούν να πιστεύουν στον εαυτό τους

Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους και κατανοούν τον εαυτό τους — εκείνοι που δεν φοβούνται να είναι υπερήφανοι για τους εαυτούς τους — δεν αμφιβάλουν ποτέ για την αξία τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο αξίζουν και φέρονται αναλόγως· ούτε υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τους εαυτούς τους.

6. Δεν φέρονται επιθετικά προς στους άλλους

Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακοί. «Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό;» μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Η επιθετική ή καταπιεστική συμπεριφορά προς τους άλλους έχει νόημα και μπορεί να χρησιμεύει μόνο σαν τρόπος επιβολής.

Κάποιοι προσπαθούν να επιβληθούν σε άλλους ή να τους μειώσουν, για παράδειγμα στα πλαίσια των επαγγελματικών υποχρεώσεων (π.χ. σε διαπραγματεύσεις)· αν όμως είναι η γενικότερη στάση ζωής τους, τότε αυτό είναι σαφής ένδειξη προσπάθειας υπερκάλυψης της πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης που κατά βάθος τους βασανίζει. 

7. Δεν αφήνουν τον καθένα να μπαίνει μέσα στη ζωή τους

Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν συναισθηματική σταθερότητα για ένα λόγο: δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εκτεθεί στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν διαλέξει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τη ζωή τους χαοτικά, χωρίς κατεύθυνση και χωρίς προσανατολισμό (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμα με τάσεις αυτοκαταστροφής (στη χειρότερη) – και πολύ ευχαρίστως θα έπαιρναν κι εσάς μαζί, για παρέα.

8. Δεν φοβούνται να αγαπήσουν πραγματικά

Εάν φοβάσαι να αγαπήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ίσως να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους για να διατηρήσεις μακροχρόνια σχέση. Ίσως δεν μπορείς να διακρίνεις τι θα δουν οι άλλοι σ’ εσένα για να θέλουν να είναι μαζί σου.

Ίσως πιστεύεις πως ό,τι και να δοκιμάσεις θα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς να αποτύχει και δε θες να μείνεις πάλι μόνος και πληγωμένος.

Προσπάθησε να το δεις από την αντίθετη πλευρά. Κατά βάθος είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και αυτό θα το αισθανθεί οποιοσδήποτε σε γνωρίσει καλύτερα. Ακόμα και αν κάτι δεν προχωρήσει, δε σημαίνει ότι θα φταις εσύ. Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι χάρη και στους δύο. Αν όχι, η ευθύνη θα είναι και των δύο από κοινού. Εκτός βέβαια, αν είσαι ένας κακός και απαίσιος χαρακτήρας! Τότε ναι, φταις εσύ.

9. Δεν μένουν στο κρεβάτι, τρέμοντας τη μέρα μπροστά τους

Η καλύτερη στιγμή της ημέρας θα έπρεπε να είναι η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είσαι για άλλη μια μέρα ζωντανός, ότι έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να καταφέρεις πράγματα, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη! Πολύ συχνά, δυστυχώς, παίρνουμε την ύπαρξή μας σαν αιωνίως δεδομένη.

10. Δεν φοβούνται την ηρεμία

Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη για συνεχή δράση, ούτε έχουν την ανάγκη συνεχούς εύρεσης νέων ερεθισμάτων. Δεν έχουν την ανάγκη να γεμίζουν με δραστηριότητες το χρόνο τους και να είναι συνέχεια στο πόδι, προκειμένου να αποφεύγουν έτσι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους ή για να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους την αξία τους.

Εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας, καθώς τους υπενθυμίζουν το πώς είναι απλά να υπάρχεις και να αναπνέεις. Με αυτό δεν εννοούμε ότι αποφεύγουν την ένταση, αλλά ότι δεν τους "καίει" κάποια ιδιαίτερη ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης και δράσης, δεν είναι παθολογικά εξαρτημένοι από αυτήν. Αντιθέτως, πολύ ευχαρίστως και χωρίς τύψεις ή ανασφάλειες θα πήγαιναν με την πρώτη ευκαιρία για έναν ήσυχο περίπατο ή θα καθόντουσαν για λίγο σε ένα παγκάκι να παρατηρήσουν και να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους το περιβάλλον.

11. Δεν κάνουν πράγματα που δεν θέλουν

Όλοι κάποιες στιγμές χρειάζεται να κάνουμε πράγματα που είτε δεν μας τρελαίνουν ή δεν μας αρέσουν, αλλά ποτέ δεν θα έπρεπε να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό και έχουν πάντα μέσα στο μυαλό τους τα πράγματα που αγαπούν, κάτι το οποίο σαν στάση ζωής τους βοηθά και στο να βρίσκουν τρόπους για να φτάσουν εκεί. Μπορεί να μην απολαμβάνουν κάθε δευτερόλεπτο καθενός πράγματος που κάνουν, όμως έχουν ένα σκοπό και κάθε τι που κάνουν τους φέρνει πιο κοντά σε αυτό που αγαπούν.

12. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν «όχι»

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία· αν δεν μπορείς να πεις «όχι», είσαι υποψήφιο θύμα εκμετάλλευσης. Οι άλλοι θα σε έχουν για χαλάκι της εξώπορτας και κανείς δε θα ζητάει τη γνώμη σου – ούτε θα τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όταν τη δίνεις από μόνος σου. Το να λες «όχι» υπενθυμίζει στους άλλους ότι είσαι ανεξάρτητος, ότι έχεις όρια και ότι δεν μπορούν να σε ελέγξουν στα πάντα.

13. Δεν «αμελούν» να δίνουν ένα χέρι βοήθειας

Η δικαιολογία «δεν μπορώ» δεν στέκει, όταν έχουμε να κάνουμε με τη συμπόνια και τη συμπαράσταση. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να έχουμε χρήματα για να βοηθήσουμε κάποιον· λίγος από τον χρόνο μας, η συμπάθειά μας και η προσοχή μας μπορεί να είναι αρκετά.

Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να παραβλέπουν τα πράγματα που τους συνδέουν με τους άλλους. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι εκτιμούν τη Ζωή σε όλες της τις μορφές, εκφάνσεις και εκδηλώσεις και είναι περισσότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν άλλους που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.

14. Δεν αισθάνονται την ανάγκη να «ταιριάξουν»

Όσο πιο ώριμος είναι κάποιος ψυχικά, τόσο λιγότερο αισθάνεται την ανάγκη να ταιριάξει με άλλους ανθρώπους, ομάδες ή καταστάσεις και τόσο περισσότερο ανεξάρτητος γίνεται. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Χόρχε Μπουκάι, τόσο περισσότερο «αυτοεξαρτώμενος» γίνεται, με την έννοια ότι εξαρτάται όλο και περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του και δεν εξαρτάται από το με ποιον είναι.

Το πρώτο στάδιο της διαδρομής που ακολουθεί η σκέψη και τα συναισθήματα των ώριμων ψυχικά ανθρώπων ξεκινάει από τη συνεχή, επίμονη (και επίπονη μερικές φορές, λόγω ξεβολέματος ή απομυθοποίησης καταστάσεων και προσώπων), προσπάθεια αυτογνωσίας, το «γνώθι σ’ αυτόν» του Σωκράτη, δηλαδή από το «ποιος είμαι».

Από το ποιος είμαι, με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα προκύπτει το δεύτερο στάδιο του σκεπτικού μας, το «τι (θα έπρεπε να) κάνω». Αυτό που θα αναφέρω είναι υπεραπλούστευση, αλλά το χρησιμοποιώ για παράδειγμα: ο ζωγράφος ζωγραφίζει, ο συγγραφέας γράφει, ο αθλητής αθλείται, ο λεμονοστύφτης στύβει λεμόνια. Αυτό εφαρμόζεται αντίστοιχα σε όλες τις εκδηλώσεις του ανθρώπου, από τις προσωπικές, μέχρι τις σεξουαλικές, τις επαγγελματικές, τις κοινωνικές, τα χόμπι κτλ. .

Το τι κάνω, με τη σειρά του, μέρα με τη μέρα χτίζει το τρίτο στάδιο και με οδηγεί από μόνο του στο «πού πάω». Στη συνέχεια, πάνω στη διαδρομή που χαράσσεται με βάση το πού πάω, έρχομαι σε επαφή με συνοδοιπόρους των οποίων αυτό το κομμάτι της διαδρομής τους συμπίπτει με τη δική μου (πρόσκαιρα ή μακροχρόνια) και με τους οποίους μπορώ (ή και όχι, ό,τι διαλέξω) να αναπτύξω σχέσεις, οπότε προκύπτει το τέταρτο και τελευταίο βήμα, το «με ποιον είμαι» που λέγαμε στην αρχή.

Οι ώριμοι και έμπειροι συναισθηματικά άνθρωποι γνωρίζουν τη σειρά των βημάτων και επανεξετάζουν τον εαυτό τους συνεχώς. Η σειρά πρέπει να είναι πάντα από τα προηγούμενα προς τα επόμενα, όχι αντίστροφα. Το κάθε ένα επόμενο στάδιο (θα έπρεπε να) είναι αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων σταδίων.

Για παράδειγμα, το τι κάνω δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το ποιος είμαι –  το ποιος είμαι (πρέπει να) καθορίζει το τι κάνω· το με ποιον είμαι δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το προς τα πού πάω –  το προς τα πού πάω (πρέπει να) καθορίζει με ποιον θα είμαι.

Το θέμα αυτό συσχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο που δίνουμε στην έννοια «ελευθερία», καθώς και τις συνέπειες της ελευθερίας. Η ελευθερία μάς ολοκληρώνει οντολογικά ως ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα μάς φορτώνει με ευθύνες και υπευθυνότητες, γι’ αυτό οι περισσότεροι επιθυμούν ολόθερμα να πιστεύουν ότι δεν είναι ελεύθεροι· αλλιώς δεν θα είχαν κανένα άλλοθι για το ότι δεν αναλαμβάνουν δράση για να αλλάξουν την κατάστασή τους (αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για τα αποτελέσματα των δράσεών τους).

Από την άλλη, αν παραδέχονταν ότι ήταν ελεύθεροι, δεν θα είχαν κανέναν άλλον να του φορτώσουν (μεταβιβάσουν) τις δικές τους ευθύνες για το τι κάνουν τώρα, πού πάνε τώρα και με ποιον είναι τώρα.

15. Δεν ξεχνούν ότι η «ευτυχία» είναι «στάση ζωής»

Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο, οι ψυχικά ώριμοι και ψαγμένοι άνθρωποι κατανοούν την ανθρώπινη φύση και κατάσταση. Καταλαβαίνουν τον ρόλο που παίζει ο εγκέφαλός μας και τη δύναμη που έχει η ίδια η δική μας αντίληψη των πραγμάτων πάνω στο σώμα και το νου μας, και από βιολογικής και από ψυχολογικής πλευράς.

Κατανοούν ότι τα συναισθήματα είναι αντιδράσεις· αντιδράσεις όχι απέναντι στα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά αντιδράσεις στη δική μας αντίληψη των γεγονότων. Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις μας δεν αντανακλούν την πραγματικότητα· αντανακλούν την ερμηνεία που εμείς οι ίδιοι δίνουμε στην πραγματικότητα (φυσική, κοινωνική ή όποια άλλη). Χαρακτηριστικές περιπτώσεις, σε ό,τι αφορά τη «φυσική πραγματικότητα», είναι εκείνες που θίγονται στο άρθρο μας «Φυσικές αισθήσεις – Ο θόρυβος ενός δέντρου που πέφτει».

Αν κάποιος το κατανοήσει αυτό βαθιά, θα είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα τα συναισθήματά του και, αλλάζοντας τη στάση του, να αλλάξει την κατάστασή του και, σε τελική ανάλυση, την ευχαρίστηση που παίρνει από τη ζωή του.

Πηγή: thessalonikiartsandculture.gr

Επαγγελματικός προσανατολισμός μέσα από το χορό

Από το Κέντρο Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΚΕΣΥΠ) Σάμου της Δ/θμιας Εκπ/σης Σάμου, σας ενημερώνουμε ότι πραγματοποιείται  βιωματικό σεμινάριο,  με τίτλο: «Ο επαγγελματικός προσανατολισμός μέσα από το χορό», (χορεύοντας αποκτώ δεξιότητες) για εκπαιδευτικούς και νέους της Σάμου.

Το σεμινάριο οργανώνει το ΚΕΣΥΠ (Κέντρο Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού) Σάμου, με Υπεύθυνους την Βασιλική Αραμπατζή και τον Βασίλειο Τάτση,  και  απευθύνεται σε  εκπαιδευτικούς και νέους της Σάμου.

Το βιωματικό σεμινάριο  θα υλοποιηθεί από τον εκπαιδευτικό Ευθύμιο Ευαγγέλου, ΠΕ 17.02, Μηχανολόγων, που υπηρετεί στο  ΕΠΑΛ Σάμου, επιμορφωτής Ελληνικών Παραδοσιακών χορών με πιστοποίηση από το Υπουργείο Παιδείας. 

Το σεμινάριο είναι διάρκειας 50 ωρών, ξεκινάει  στις 21-10-2014,  ολοκληρώνεται στις 07-04-2015 και θα υλοποιείται  κάθε Τρίτη 19:00-21:00 στο κλειστό Γυμναστήριο του Γενικού Λυκείου Σάμου.

Πραγματοποιείται εκτός σχολικού ωραρίου και χωρίς οικονομική επιβάρυνση των συμμετεχόντων. 

Τα 9 μυστικά των ανθρώπων που δεν ανησυχούν

Τι κρύβεται μέσα στο μυαλό όσων κοιμούνται σαν… πουλάκια, σπανίως ανησυχούν και το στρες φαίνεται να μην τους αγγίζει; Κάνουμε μια... βουτιά στις σκέψεις εκείνων που δεν αφήνουν τη συνεχή ανησυχία να στοιχειώσει τη ζωή τους και αποκαλύπτουμε τα μυστικά τους.

Η ανησυχία είναι ωφέλιμη όταν μας κινητοποιεί να δράσουμε και να βρούμε λύσεις. Όταν όμως στο μυαλό μας κυριαρχούν τα χειρότερα σενάρια, τότε ξεκινούν τα προβλήματα. «Και αν με απολύσουν και καταλήξω στο δρόμο;», «Και αν δεν πληρώσω το πρόστιμο και βρεθώ χρεωμένος και μπω στη φυλακή;», «Τι θα συμβεί αν…;». Η υπερβολική ανησυχία, που συνδυάζεται με μπόλικα στοιχεία αβεβαιότητας και καταστροφολογίας, σπανίως ωφελεί. Οι άνθρωποι που ανησυχούν υπερβολικά συνήθως φοβούνται μια απροσδιόριστη απειλή - ένα αόριστο κακό ενδεχόμενο στο μέλλον. Η συνεχής ανησυχία είναι δυνατόν να επηρεάσει τη ζωή μας και να μας παραλύσει συναισθηματικά. Μπορούμε, όμως, να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο των παράλογων φόβων παίρνοντας πρώτα απ’ όλα μαθήματα από εκείνους που δεν χάνουν τον ύπνο τους, ούτε τρώνε τα νύχια τους ανησυχώντας για το «τι θα συμβεί αν...». Ας δούμε, λοιπόν, πώς σκέφτονται.

Εστιάζουν στο παρόν

Μία από τις μεγαλύτερες διαφορές ανάμεσα σε εκείνους που ανησυχούν υπερβολικά και σε όσους δεν αφήνουν την ανησυχία να επηρεάζει τη ζωή τους είναι ότι οι δεύτεροι δεν αναλώνονται σκεπτόμενοι διαρκώς τι θα φέρει το μέλλον.

Το μυστικό: Μια τεχνική που μπορεί να μας βοηθήσει είναι να σημειώσουμε σε ένα χαρτί ποιο ακριβώς είναι το θέμα που μας ανησυχεί, έτσι ώστε να μην αφήσουμε το μυαλό μας να παρασυρθεί από παράλογες φοβίες που μας απομακρύνουν από το αληθινό πρόβλημα.

Αποστασιοποιούνται

Οι άνθρωποι που δεν ανησυχούν υπερβολικά όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα παίρνουν τις αποστάσεις τους, γεγονός που τους επιτρέπει να δουν την κατάσταση πιο αντικειμενικά και με τη συναισθηματική αποστασιοποίηση που είναι απαραίτητη για να βρουν λύσεις.

Το μυστικό: Ακόμη και αν αυτό φαίνεται δύσκολο για τους… ανήσυχους τύπους, οι ειδικοί τούς προτείνουν να καταγράφουν τα «χειρότερα σενάρια» που περνούν από το μυαλό τους και να βλέπουν κατά πόσον είναι πιθανά. Να αντιμετωπίζουν, δηλαδή, τις ανησυχίες τους όχι ως γεγονότα, αλλά ως υποθέσεις, τις οποίες ελέγχουν για να δουν αν ευσταθούν. Ο τρόπος αυτός αποδυναμώνει τα εφιαλτικά σενάρια και βοηθά να εστιάσουμε στο τρέχον πρόβλημα.

Ανησυχούν, αλλά… αργότερα

Όλοι οι άνθρωποι ανησυχούν - μάλιστα οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς από τους άνδρες, ίσως επειδή εξελικτικά ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν τα παιδιά από τους πιθανούς κινδύνους. Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε εκείνους που γίνονται έρμαια των φόβων τους και σε όσους διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις ανησυχίες τους είναι ότι οι δεύτεροι δεν αναλώνονται στην καταστροφολογία.

Το μυστικό: Μια καλή στρατηγική για την αντιμετώπιση της υπερβολικής ανησυχίας είναι να ασχοληθούμε με αυτήν… αργότερα. Την ώρα που η ενοχλητική σκέψη εισβάλλει στο μυαλό μας ας συνεχίσουμε με τις δραστηριότητές μας, λέγοντας στον εαυτό μας ότι θα σκεφτούμε τι θα κάνουμε με αυτή μια συγκεκριμένη στιγμή της ημέρας αργότερα. Συχνά, το αποτέλεσμα είναι να την ξεχάσουμε εντελώς.

Δεν παρασύρονται

Η συνεχής ανησυχία εμπλέκει τα θύματά της σε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων, με αποτέλεσμα ένα πρόβλημα που μπορεί να είναι αντιμετωπίσιμο να φαίνεται ανυπέρβλητο, αφού στο μυαλό τους όλα έχουν ήδη πάει στραβά.

Το μυστικό: Καταγράφουμε το πραγματικό πρόβλημα με το οποίο είμαστε αντιμέτωποι στο παρόν, προσπαθώντας να εντοπίσουμε πιθανές λύσεις, τις οποίες και τολμάμε να δοκιμάσουμε ακόμη και αν δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων την αποτελεσματικότητά τους.

Αποδέχονται την αβεβαιότητα

Η αδυναμία να αποδεχθούμε την αβεβαιότητα βρίσκεται στη ρίζα των παράλογων φόβων. Όσοι ανησυχούν υπερβολικά έχουν μια έντονη ανάγκη να γνωρίσουν και να ελέγξουν ό,τι θα τους συμβεί στο μέλλον. Ανησυχώντας για κάθε πιθανό καταστροφικό σενάριο, πιστεύουν ότι μπορούν να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν ό,τι τους επιφυλάσσει το μέλλον και να αποφύγουν τα δυσάρεστα. Το πρόβλημα είναι, όπως εξηγούν οι ειδικοί, ότι αυτή η τακτική δεν είναι αποτελεσματική.

Το μυστικό: Ανησυχώντας για ό,τι μπορεί να πάει στραβά, δεν ξορκίζουμε το κακό. Ενδεχομένως να νιώθουμε πιο ασφαλείς, αλλά αυτό είναι μια πλάνη. Εστιάζοντας σε επικείμενες απειλές, όχι μόνο δεν τις αποτρέπουμε, αλλά στερούμαστε και την απόλαυση της ζωής μας στο παρόν. Ενίοτε, μάλιστα, είναι δυνατόν με αυτόν τον τρόπο και να τις προκαλέσουμε. Για παράδειγμα, αν πηγαίνοντας σε μια συνέντευξη για δουλειά κάνουμε αρνητικές σκέψεις απαξίωσης και γελοιοποίησης του εαυτού μας, γινόμαστε περισσότερο νευρικοί, γεγονός που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες όσον αφορά την εντύπωση που θα αποκομίσει για εμάς ο πιθανός εργοδότης μας. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, αν είναι δυνατόν να είμαστε σίγουροι για οτιδήποτε στη ζωή. Ας σκεφτούμε αν περιμένουμε «τα χειρότερα» μόνο και μόνο επειδή είναι απρόβλεπτα. Ας προκαλέσουμε τον ίδιο τον φόβο της αβεβαιότητας και θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προόδου.

Σε αρμονία με τα συναισθήματά τους

Η συνεχής ανησυχία κρατά το μυαλό απασχολημένο και μας αποσπά από τα ίδια μας τα συναισθήματα. Δεν είναι όμως δυνατόν να «σωπάσουμε» τα συναισθήματά μας με αυτόν τον τρόπο. Περιστασιακά τα καταστέλλουμε, αλλά μόλις σταματήσουμε τις καταστροφικές σκέψεις αυτά βρίσκουν ξανά διέξοδο και μας ζητούν να τα διαχειριστούμε.

Το μυστικό: Όσοι δεν καταστροφολογούν είναι σε αρμονία με τα συναισθήματά τους - θετικά και αρνητικά. Αποδέχονται ότι δεν μπορούν να έχουν διαρκώς τον έλεγχο και ότι τα συναισθήματα που βιώνουν δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Η αλήθεια είναι ότι τα συναισθήματα, όπως και η ίδια η ζωή, είναι μπερδεμένα. Μπορούμε, όμως, να δούμε τα αρνητικά συναισθήματα ως ένα σημάδι ότι η κατάσταση που τα προκαλεί -π.χ. σχέσεις, δουλειά, λογαριασμοί- απαιτεί την προσοχή μας και να λάβουμε τα μέτρα μας.

Οι σωστές ερωτήσεις

Όταν το μυαλό αρχίζει να κατρακυλά στο μονοπάτι των παράλογων σκέψεων, ας θέσουμε στον εαυτό μας μια σειρά ερωτήσεων που μπορούν να μας επαναφέρουν στον ορθό δρόμο της λογικής:

1 «Είναι δικό μου πρόβλημα;».

2 «Έχω κάποιο βαθμό ελέγχου της κατάστασης;».

3 «Έχω ήδη κάνει ό,τι μπορώ γι’ αυτό;».

4 «Είναι κάτι που πρόκειται να συμβεί σύντομα; Εάν δεν είναι επικείμενο, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχήσω γι’ αυτό τώρα».

5 «Υπάρχουν αποδείξεις για αυτήν μου τη σκέψη;».

Η εναλλακτική σκέψη

Οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι όσο προσπαθούμε να διώξουμε μια δυσάρεστη σκέψη από το μυαλό μας τόσο αυτή κυριαρχεί στον νου μας. Αντί, λοιπόν, να προσπαθούμε να μη σκεφτούμε αρνητικά, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε έναν εσωτερικό διάλογο, θέτοντας ερωτήσεις που οδηγούν σε εναλλακτικές σκέψεις. Ας αναρωτηθούμε για παράδειγμα: «Πώς θα σκεφτόταν κάποιος άλλος στη θέση μου;», «Τι θα έλεγα σε κάποιον άλλο για να τον βοηθήσω με αυτές τις σκέψεις;», «Πώς θα σκέφτομαι για το ίδιο πράγμα σε μερικά χρόνια;».

Oι κατάλληλες παρέες

Εάν υπάρχει κάποιο πρόσωπο στη ζωή μας που μας αυξάνει τα επίπεδα του στρες και πυροδοτεί τον φαύλο κύκλο της ανησυχίας, καλό είναι να θέσουμε κάποια όρια όσον αφορά τα θέματα που επιτρέπεται να συζητάμε μαζί του.

Πηγή: vita.gr

Τρεις βασικές αιτίες άγχους και δυστυχίας

Οι αφορμές για να νιώσει κανείς δυστυχισμένος στη διάρκεια της ζωής του μπορεί να είναι πάρα πολλές. Εδώ θα αναφερθούμε σε τρεις από τις βασικές αιτίες που κρύβονται πίσω από τις περισσότερες αφορμές: την προσκόλληση, την κριτική και τις προσδοκίες. Όπως θα δούμε και στις τρεις περιπτώσεις, δεν είναι οι άλλοι που μας προκαλούν δυστυχία, ούτε οι καταστάσεις, αλλά μόνοι μας την προκαλούμε στον εαυτό μας με την ανεπαρκή κατανόηση και την ασυνείδητη στάση μας.

1) Η προσκόλληση

“Τα πάντα ρει” έλεγε ο Ηράκλειτος. Όλα τα υπαρκτά μεταβάλλονται. Όλες οι μορφές ενέργειας που υπάρχουν στο σύμπαν αλλάζουν. Το ίδιο ισχύει και για τις καταστάσεις, για τα γεγονότα, για τους ανθρώπους και για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Είναι εξωπραγματικό, και γι’ αυτό ψυχοφθόρο, να προσδοκά κανείς να μην αλλάξει κάτι στη ζωή του. 

Η προσκόλληση σε οτιδήποτε αποτελεί αυτομάτως μια εν δυνάμει πηγή πόνου και δυστυχίας. Για παράδειγμα, πολλοί προσκολλώνται στην εικόνα τους και στενοχωριούνται όταν βλέπουν ότι αυτή φθείρεται με τα χρόνια (ή αρχίζουν τις πλαστικές επεμβάσεις). Άλλοι προσκολλώνται σε ανθρώπους και όταν χωρίζουν νιώθουν ότι χάνουν κάτι απ’ τον εαυτό τους. Και σχεδόν όλοι είμαστε προσκολλημένοι στη μορφή μας και αγχωνόμαστε στην ιδέα ότι κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Αλλά ό,τι κερδίζεται χάνεται και ό,τι γεννιέται πεθαίνει. 

Αν μας στενοχωρεί ή μας αγχώνει αυτό, είναι γιατί δεν έχουμε εναρμονιστεί με την πραγματική μας φύση, που είναι ένα σύστημα εξέλιξης και αλλαγής. Φοβάται την αλλαγή αυτός που φοβάται να αφεθεί στην αλλαγή. Και η αλλαγή δεν είναι κάτι έξω από εμάς στην οποία πρέπει να προσδεθούμε για να ακολουθήσουμε. 

Η αλλαγή είμαστε εμείς με την ανθρώπινη μορφή. Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι είμαστε η αλλαγή καταρρέει και ο φόβος της αλλαγής. Για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό δεν αρκεί να το σκεφτούμε ή να το “συλλάβουμε” με τον νου μας. Εδώ πρέπει να πάμε πέρα από τον νου και να συνδεθούμε με την πηγή που δημιούργησε τη μορφή μας. Και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι ο διαλογισμός.

2) Η κριτική

Το ευκολότερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι να έχει άποψη για όλα. Είτε είναι σχετικός με ένα θέμα, είτε όχι, μπορεί να εκφράζει αυτό που αισθάνεται: αν κάτι τον ευχαριστεί, αν τον δυσαρεστεί, αν του αρέσει, αν συμφωνεί, αν διαφωνεί, κ.τ.λ. Επίσης, μπορεί να κρίνει και να χαρακτηρίζει τα πάντα: τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση, τον καιρό. 

Το δυσκολότερο πράγμα είναι να αποδέχεται κανείς τις καταστάσεις και τους ανθρώπους όπως είναι. Χωρίς να κρίνει, χωρίς να χαρακτηρίζει και χωρίς να αντιστέκεται, απλά να παρατηρεί ό,τι συμβαίνει. Γιατί κρίνω σημαίνει αντιστέκομαι στο τώρα και ερμηνεύω τα γεγονότα σύμφωνα με το παρελθόν μου. Στη μια πλευρά της κριτικής υπάρχει η ψευδαίσθηση της αυταξίας και της ανωτερότητας. Αυτός που κρίνει αισθάνεται ανώτερος, καλύτερος, σωστός και ότι έχει δίκαιο. Στην άλλη πλευρά υπάρχει η χειρότερη μορφή που μπορεί να αποκτήσει η συνήθεια της κριτικής: η αυτοκριτική, η οποία συνδυάζεται με την πεποίθηση ότι οι άλλοι έχουν προσδοκίες από εμάς και άρα δεν μας αποδέχονται όπως είμαστε (αυτό γίνεται μέσω της προβολής του εσωτερικού μας κόσμου στον εξωτερικό). Και οι δύο πλευρές συνήθως συνυπάρχουν στο ίδιο άτομο: όποιος κρίνει τους άλλους πιστεύει ότι και οι άλλοι τον κρίνουν. 

Όσοι κρίνουν λοιπόν το κάνουν από ανασφάλεια επειδή έχουν υποστεί και οι ίδιοι κριτική που τους πλήγωσε. Αν το έχουμε αυτό υπόψη μας, την επόμενη φορά που κάποιος μας κρίνει δεν θα προσωποποιήσουμε την κριτική του, αλλά θα τον κατανοήσουμε και θα ακούσουμε αυτό που πραγματικά μας λέει: “Νιώθω ανεπαρκής, σε παρακαλώ δείξε κατανόηση”.

3) Οι προσδοκίες

Όπως και στην περίπτωση της κριτικής, έτσι και τις προσδοκίες μπορούμε να τις προβάλλουμε σε όλα τα πράγματα, σε καταστάσεις και σε ανθρώπους. Προσδοκώ σημαίνει περιμένω ένα αποτέλεσμα σύμφωνα με μια επιθυμία μου και όχι σύμφωνα με αυτό που συμβαίνει ή που πρόκειται να συμβεί – στην τελευταία περίπτωση θα μιλούσαμε για πρόβλεψη και όχι για προσδοκία. 

Οι προσδοκίες είναι μία από τις κύριες αιτίες θυμού. Π.χ. θυμώνουμε όταν περιμένουμε να γίνει κάτι με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν γίνεται, ή όταν κάποιος κάνει κάτι γιατί θα περιμέναμε να μην το κάνει. Ή θυμώνουμε για καταστάσεις που δεν είναι στον έλεγχό μας και οι προσδοκίες μας είναι υπερβολικές (μπορεί να μην συνειδητοποιούμε ότι ο θυμός μετά από μια αποτυχία μας οφείλεται στην προσδοκία μας για επιτυχία, η οποία όμως δεν ήταν βάσιμη γιατί δεν ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι να επιτύχουμε). Η απλή παρατήρηση (χωρίς κριτική) των καταστάσεων και του νου μας, τη στιγμή που αυτός ξεκινάει να δημιουργεί σκέψεις προσδοκίας, μπορεί να μας γλιτώσει από θυμό, άγχος και απογοήτευση στην καθημερινότητά μας. 

Η παρατήρηση της σκέψης “αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει” μας κάνει πιο δεκτικούς απέναντι σε ό,τι συμβαίνει, γιατί πρόκειται απλά για μία σκέψη που δεν αντανακλά την πραγματικότητα. Και πιο δεκτικός σημαίνει λιγότερες αντιστάσεις, περισσότερη ηρεμία, ευκολότερη αποδοχή της πραγματικότητας και γρηγορότερη προσωπική εξέλιξη. Ας θυμόμαστε επίσης ότι η συναισθηματική αντίδρασή μας στα γεγονότα δεν αλλάζει τίποτα ως προς την εξέλιξη των γεγονότων.

Πηγή: aytepignosi.com

Το Νησί των Συναισθημάτων. Μάνος Χατζιδάκις

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.Η Αγάπη τον ρωτάει: 

- «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

- «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

- «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

- «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

- «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

- «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: 

- «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

- «Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

- «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

- «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

ΗΜΕΡΙΔΑ: Απορρίμματα στην θάλασσα - οι επιπτώσεις τους στον άνθρωπο

Η 'ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΑΜΟΥ, Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας "ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ" και ο 'ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΔΥΤΩΝ ΣΑΜΟΥ " με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας εθελοντικού καθαρισμού ακτών , διοργανώνουν ημερίδα για τα "Απορρίμματα στην θάλασσα -οι επιπτώσεις τους στον άνθρωπο"

Το Σάββατο 13/09/2014 - 18:00μμ στο Μανιάκειο Κτίριο, Κεφαλοπούλου 17  - Πόλη της Σάμου

Οι Τέχνες που Χάνονται - Σάμος

Η Τέχνη της Ναυπηγικής

Είναι δύσκολη τέχνη, πολύ δύσκολη. Εγώ πήγα από 12 χρονών, μόλις έβγαλα το δημοτικό. Και μέχρι να πάω φαντάρος σχεδόν την ήξερα τη δουλειά, δηλαδή μια υπόθεση έξι, εφτά με οχτώ χρόνια για να τη μάθω.

Το μέλλον είναι σκοτεινό. Σιγά σιγά θα φύγει η τέχνη αυτή. Είναι τα πλαστικά τώρα, είναι τα σιδερένια, είναι... και η τέχνη αυτή πάει, χάνεται σιγά σιγά.

Η Τέχνη της Οργανοποιίας

Έχουμε κάποιες κατασκευές σε σκαφτά όργανα τα οποία είναι μοναδικά σαν κομμάτια.

Αυτό το τζουραδάκι, για παράδειγμα, είναι από μονοκόμματο ξύλο από άγρια αχλαδιά, είναι σκαμμένο, σκαλισμένο στο χέρι. Δεν έχει να φτιαχτεί τίποτα από μηχανή.

Πρέπει ν' αγαπάς αυτό που κάνεις, αν δεν το αγαπάς δεν πρόκειται ποτέ να... Αν δουλέψεις μόνο και μόνο εμπορικά και για κάποιο κέρδος έχεις χάσει το παιχνίδι. Αν το φτιάχνεις μόνο και μόνο επειδή σ' αρέσει, μετά μπορεί να σου αποδώσει κάτι, να γίνει επάγγελμα, αλλά πάνω απ' όλα πρέπει να σ' αρέσει εσένα αυτό που κάνεις. Σ' όποιο επάγγελμα και να' σαι.

Η Τέχνη της "Σούμας"

Η πρώτη ύλη που είναι τα σταφύλια, όταν τα στύψουμε και βγάλουμε τον μούστο για να γίνει κρασί, αυτό που απομένει το βάζουμε μέσα σε σακούλες νάιλον ή σε πλαστικές, το σφίγγουμε απάνω να μην πάρει αέρα και μετά από 15-20 μέρες είναι έτοιμο για να το επεξεργαστούμε εδώ και να βγάλουμε τη σούμα.

Φέρνουμε, λοιπόν, την πρώτη ύλη που είναι το βασικό το τσίπουρο, και έχουμε τα καζάνια. Το καζάνι δεν είναι τίποτα άλλο από μισό βαρέλι, ας το πούμε έτσι χοντρά, που έχει νερό μέσα. Βάζουμε τα τσίπουρα, έχει φωτιά από κάτω, και καπακώνουμε.

Δημιουργεί κάποιον ατμό μέσα, αυτός ο ατμός περνάει από κάποιο ψυγείο, υγροποιείται, και αυτό που βγαίνει μπροστά είναι η λεγόμενη "σούμα", η παραδοσιακή που έχουμε εδώ στη Σάμο. 

Πηγή: egriechen.info

7 τρόποι για να ενισχύσεις την ψυχολογική σου ανθεκτικότητα

Πώς αντιμετωπίζει κανείς δύσκολα γεγονότα που κλονίζουν τη ζωή; Μια απόλυση, το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, έναν χωρισμό, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας; Όλοι μας έχουμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε δύσκολες καταστάσεις, κάποιοι άνθρωποι όμως έχουν μια επιπλέον εσωτερική ασπίδα που τους κάνει πιο «ανθεκτικούς» κι έτοιμους να ξανασηκωθούν και να προχωρήσουν.

Ως ψυχολογική ανθεκτικότητα ορίζεται «η ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται στις αντιξοότητες , το τραύμα, την τραγωδία, τις απειλές ή άλλες σημαντικές πηγές στρες-όπως οικογενειακά και διαπροσωπικά προβλήματα, προβλήματα υγείας ή στρεσογόνες εργασιακές ή οικονομικές συνθήκες». (Αμερικανικός Σύνδεσμος Ψυχολόγων -APA).

Επιπλέον, έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που είναι περισσότερο ανθεκτικοί στις δυσκολίες , διατηρούν την πεποίθηση ότι οι δύσκολες στγμές και οι κρίσεις είναι φυσιολογικό κομμάτι της ζωής και ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να τις αντιμετωπίσεις είναι να μαζέψεις τις δυνάμεις σου και να παλέψεις. Με άλλα λόγια, δεν ερμηνεύουν τις αντιξοότητες σαν καταστροφικά πλήγματα, με αποτέλεσμα να μην αφήνουν τα αρνητικά συναισθήματα (όπως π.χ ο φόβος και η ανησυχία για το μέλλον) να τους κυριεύσουν και να τους παραλύσουν.

Στο βιβλίο του «Η ανατομία της ελπίδας»,ο Δρ. Jerome Groopman, ιατρός που ειδικεύεται σε θεραπείες καρκίνου, γράφει για το πώς η δύναμη της ελπίδας, αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας της θεραπείας καθώς και της επιβίωσης. Λέγοντας ελπίδα, δεν εννοούμε τυφλή και μη ρεαλιστική αισιοδοξία αλλά αντίθετα, μια αποδοχή της δυσκολίας αλλά και την αποφασιστικότητα να ψάξουμε και να βρούμε λύσεις. Ένας άνθρωπος με ελπίδα, παρόλο που μπορεί φυσιολογικά να αισθανθεί αρνητικά συναισθήματα, δεν καταβάλλεται από αυτά, επειδή μέσα του βαθιά γνωρίζει ότι υπάρχει διέξοδος, εφόσον αναζητήσει τους σωστούς τρόπους.

Η ελπίδα λοιπόν, ενισχύει την ικανότητα του ανθρώπου να κάνει ρεαλιστικά σχέδια και να προσπαθεί να τα εφαρμόσει, πράγμα που είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της εσωτερικής μας ανθεκτικότητας. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες είναι:

• Οι ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις μέσα στις οποίες το άτομο νιώθει φροντίδα, αγάπη κι υποστήριξη
• Η θετική εικόνα του εαυτού μας, των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων μας
• Οι δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και επικοινωνιακές δεξιότητες
• Η δυνατότητα διαχείρισης δυνατών συναισθημάτων

Για να ενισχύσεις την ψυχολογική σου ανθεκτικότητα:

1. Συνειδητοποίησε πως έχεις μέσα σου μια υπέροχη,μεγάλη δύναμη που ακόμα κι αν είναι κρυμμένη, υπάρχει και περιμένει από σένα να την αναγνωρίσεις. Πολλές φορές βάζουμε στον εαυτό μας ετικέτες που δεν εξυπηρετούν το καλό μας. Βαφτίζουμε τους εαυτούς μας «αδύναμους», «αποτυχημένους», «καταδικασμένους». Όμως, η δύναμη είναι κάτι που χτίζεται σιγά σιγά, η ανθεκτικότητα κάτι που βελτιώνεται, ιδίως όταν καταλάβουμε, πώς το τραύμα, η αποτυχία και η δυσκολία, είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής, κι ότι εάν δεν υπήρχαν, ως άνθρωποι δε θα είχαμε μέτρο σύγκρισης για τη χαρά, την επιτυχία, την υγεία. Σκέψου: Τι αξία θα είχε η χαρά εάν δεν υπήρχε η λύπη, το αντίθετο της, για να τη συγκρίνεις; Ίσως απλά να μετατρεπόταν σε κάτι ουδέτερο που δε θα ξέραμε τη σημασία του.
2. Άσε την έννοια «δύναμη» να σου συστηθεί. Δύναμη δεν είναι να μη νιώθεις άγχος, θλίψη, θυμό , φόβο. Δεν σημαίνει πώς δε θα πέφτεις ποτέ. Όμως, όταν πέσεις, δύναμη είναι, να σηκωθείς και πάλι, πιστεύοντας, ότι η δύσκολη κατάσταση που περνάς, δεν είναι το τέλος του δρόμου. Δύναμη είναι να ελπίζεις και να ψάχνεις τρόπους για να λύσεις το πρόβλημα σου, όποιο κι αν είναι αυτό.
3. Βελτίωσε τις σχέσεις σου και την αίσθηση σύνδεσης σου με τους άλλους. Ένα υποστηρικτικό δίκτυο σχέσεων, είναι από τα πιο σημαντικά κλειδιά που ανοίγουν την πόρτα της ψυχολογικής ανθεκτικότητας. Είναι σημαντικό να αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι κι ότι έχουμε ανθρώπους στους οποίους μπορούμε να εκφραστούμε με ειλικρίνεια. Ακόμα και το να γραφτείς σε εθελοντικές ομάδες που βοηθούν τους άλλους, θα σ’ ενδυναμώσει ψυχικά.
4. Άλλαξε το επίκεντρο της προσοχής σου στρέφοντας το από το πρόβλημα, σε όλα αυτά τα οποία εκτιμάς στη ζωή σου αυτή τη στιγμή. Τι καλό υπάρχει που σου δημιουργεί θετικά συναισθήματα; Προσπάθησε να δώσεις μια διαφορετική ερμηνεία σε αυτό που σου συμβαίνει. Όπως είδαμε παραπάνω, οι ανθεκτικοί άνθρωποι, πιστεύουν πως οι κρίσεις είναι φυσιολογικό κομμάτι της ζωής. Εάν μπορούσες να μάθεις κάτι από τη δική σου κρίση, τι θα ήταν αυτό;
5. Δώσε νόημα στην καθημερινότητα σου βάζοντας στόχους. Προσπάθησε να θέτεις μικρούς καθημερινούς στόχους που θα σε κρατούν σε εγρήγορση και θα συντελούν στην επίτευξη ενός μεγαλύτερου στόχου. Μετά δράσε για να τους υλοποιήσεις. Αναλογίσου δηλαδή, τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα που μπορεί να σε βοηθήσει στη σταδιακή εκπλήρωση του σκοπού σου.
6. Φρόντισε τον εαυτό σου δίνοντας του την ευκαιρία να ξεκουραστεί και να χαλαρώσει. Πρόσφερε του στιγμές απόλαυσης, συμμετέχοντας σε δραστηριότητες που βρίσκεις ενδιαφέρουσες. Δώσε την απαιτούμενη προσοχή και στη σωματική σου υγεία έτσι ώστε να βελτιώσεις τη γενικότερη σου αντοχή και ευεξία.
7. Εξερεύνησε εναλλακτικές δραστηριότητες που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν στην έκφραση και διαχείριση των συναισθημάτων σου. Για παράδειγμα, ίσως να σε βοηθά να κρατάς ημερολόγιο όπου θα γράφεις για τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου νοιώθοντας έτσι μια αίσθηση ανακούφισης. Πνευματικές δραστηριότητες όπως ο διαλογισμός, μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη διαχείριση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας και πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι βοηθούνται από αυτές.

Πηγή: happymind.gr

Διάλεξη του Χάιντς Ρίχτερ στα ΓΑΚ Αρχεία Ν. Σάμου

Τα ΓΑΚ Αρχεία Νομού Σάμου έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στη διάλεξη του καθηγητή Χάιντς Ρίχτερ με θέμα:

Αναμνήσεις ενός ιστορικού

Την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014 στο Αναγνωστήριο των ΓΑΚ

Ώρα έναρξης 19:00

Γλώσσα της διάλεξης: ελληνική

Θα προλογίσει ο δρ. ιστορίας Δημ. Θρασυβούλου

Ο Χάιντς Α. Ρίχτερ γεννήθηκε το 1939 στην πόλη Heilbronn της Γερμανίας. Σπούδασε ιστορία, πολιτειολογία, και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαΐδελβέργης. Έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Δίδαξε σύγχρονη ελληνική και κυπριακή ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ.

Έχει γράψει 17 βιβλία στα γερμανικά 2 στα αγγλικά και πάνω από 200 άρθρα, όλα με θέμα τη σύγχρονη ελληνική και κυπριακή ιστορία.

8 βιβλία του έχουν μεταφρασθεί στα ελληνικά και ένα στα τουρκικά. Το 2000 τιμήθηκε για το έργο του από την Ελληνική Δημοκρατία με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα.

Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του:

- Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα 1936-1946, Εξάντας 1977

- Η επέμβαση των Άγγλων στην Ελλάδα: από τη Βάρκιζα στον εμφύλιο πόλεμο, Εστία 1997

- Η Ιταλο-γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, Αύγουστος 1939

- Ιούνιος 1941, Γκοβόστης 1998

- Ιστορία της Κύπρου, (δύο τόμοι) Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 2007

- Η Εθνική Αντίσταση και οι συνέπειές της, Μεσόγειος 2009

- Η μάχη της Κρήτης, Γκοβόστης 2011