Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Ο δύσκολος δρόμος προς την αυτογνωσία


Ο άνθρωπος αλλάζει καθημερινά. Δέχεται νέα ερεθίσματα, βιώνει νέες εμπειρίες...
αφομοιώνει νέες πληροφορίες, σφυρηλατεί νέα χαρακτηριστικά προσωπικότητας ενώ αφήνει άλλα να εξασθενίσουν. Η αυτογνωσία δεν είναι ένα χαρακτηριστικό που κάποιος το κατέχει ή δεν το κατέχει, είναι κάτι που μέρα με τη μέρα το κατακτά, λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με τις προσωπικές του άμυνες και αντιστάσεις σε συνδυασμό με τις εξωτερικές συνθήκες.
Πέρα από τα παραπάνω, η αυτογνωσία δεν μπορεί να είναι ένα μετρήσιμο απόλυτο και αντικειμενικό χαρακτηριστικό γιατί αναφέρεται στην ανθρώπινη ύπαρξη που εξ ορισμού είναι υποκειμενική. Δηλαδή, όπως κάθε άνθρωπος βλέπει τη ζωή, το περιβάλλον και τον κόσμο μέσα από το προσωπικό, μοναδικό του βλέμμα, έτσι βλέπει και τον εαυτό του με τον προσωπικό μοναδικό του τρόπο.

Υπάρχουν ωστόσο, συγκεκριμένες δυσκολίες που εμποδίζουν κάποιον να δει τον υποκειμενικό του εαυτό. Συγκεκριμένα: Όροι αξίας.

Οι όροι αξίας είναι επιταγές που παίρνουμε από το περιβάλλον μας για το πως πρέπει να είμαστε αν θέλουμε να είμαστε αρεστοί, αγαπητοί, επιτυχημένοι κλπ. Φράσεις όπως "τα αγόρια δεν κλαίνε", "τα καλά κορίτσια δεν θυμώνουν", "οι καλοί φίλοι δεν μαλώνουν", που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δεχτεί κατά την παιδική μας ηλικία, στέλνουν το μήνυμα πως για να είναι κάποιος αποδεκτός πρέπει να μπλοκάρει κάποια κομμάτια των συναισθημάτων και των σκέψεών του. Ο θυμός, η ζήλια η λύπη κ.α. είναι συναισθήματα που συχνά θεωρούνται πως δεν ταιριάζουν σε ένα "καλό παιδί" και το "καλό παιδί" μαθαίνει από νωρίς να μπλοκάρει και να φιμώνει τα συναισθήματά του και τα "θέλω" του.
Όταν κάποιος νιώθει πως τα συναισθήματά του ή τα «θέλω» του είναι σε αντίθεση με τους όρους αξίας που του έχουν επιβληθεί από το εξωτερικό του περιβάλλον βιώνει μια συναισθηματική σύγκρουση. Π.χ. Σε κάποιον δεν αρέσει η διασκέδαση των κέντρων διασκέδασης, στην παρέα του όμως αυτή είναι πολύ δημοφιλής. Το να αναγνωρίσει πως βαριέται στα κέντρα αυτά θα τον φέρει σε σύγκρουση με την ανάγκη του να ανήκει στην παρέα του.
Έτσι ασυνείδητα μπλοκάρει εκείνα τα συναισθήματα και τα κομμάτια της εμπειρίας του που του λένε πως δεν του αρέσει η διασκέδαση των clubs και πείθει τον εαυτό του πως εκεί όντως διασκεδάζει. Από την άλλη πλευρά, συχνά αυτά τα απωθημένα του συναισθήματα βρίσκουν τρόπο έκφρασης με άλλους έμμεσους τρόπους π.χ. με ψυχοσωματικά συμπτώματα, με κακή διάθεση, χωρίς να είναι σαφής ο λόγος της, με επιθετικότητα προς τους άλλους κλπ. Κάποιος άνθρωπος που συχνά κάνει τέτοιες παραχωρήσεις, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον εαυτό του, αλλοτριώνεται και η γνώση του πραγματικού του εαυτού συρρικνώνεται όλο και περισσότερο αφού γίνεται μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες των όρων αξίας του περιβάλλοντός του και της ιδανικής εικόνας που θέλει να δείξει προς τα έξω.

Στην εποχή μας οι κοινωνικές επιταγές είναι πάρα πολλές και προέρχονται από πολλές και συχνά συγκρουόμενες πηγές με αποτέλεσμα οι άνθρωποι εύκολα να χάνουν το προσωπικό τους βλέμμα και κατά συνέπεια και την ικανότητά τους για αυτογνωσία. Η διαδικασία διερεύνησης του πραγματικού εαυτού είναι αυτή που δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα να τον αγαπήσει να ζει μέσα από τις δικές του επιλογές, χωρίς να γίνεται πιόνι στα χέρια των άλλων, αλλά και να μην παρασύρεται από τη δικιά του θέληση για να δείξει μια «ιδανική», πλην όμως ψεύτικη, εικόνα προς το περιβάλλον του.

Πηγή: e-psychology.gr

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Τρία είδη συναισθηματικής έκφρασης


  1. Τα πρωτογενή συναισθήματα αποτελούν την αρχική συναισθητική εκτίµηση της κατάστασης από ένα άτομο. Είναι τα πρώτα αισθήματα που βιώνει σε µία περίσταση πριν παρεισφρήσουν περιπλοκότεροι γνωστικοί µηχανισµοί που θα επηρεάσουν την συναισθηματική του κατάσταση. Το άτοµο πρέπει να αναγνωρίσει και να κατανοήσει αυτά τα αρχικά συναισθήματα καθώς αυτά παρέχουν πολύ σηµαντικές πληροφορίες τόσο για τις προδιαθέσεις όσο και για το νόηµα που το ίδιο αποδίδει στην περίσταση.
  2. Τα δευτερογενή συναισθήματα αποτελούν προϊόν γνωστικής επεξεργασίας των πρωτογενών. Για παράδειγµα, "Θύµωσα (πρωτογενές συναίσθηµα) γιατί η φίλη µου µε έστησε στο ραντεβού", "Κανείς δε µε σκέφτεται και δεν µε υπολογίζει", "Οι σκέψεις αυτές µε κάνουν να νιώθω απογοήτευση και θλίψη" (δευτερογενές συναίσθηµα).
  3. Τα συντελεστικά (instrumental) συναισθήµατα αποτελούν τρόπους έκφρασης που αποσκοπούν στο χειρισµό άλλων ανθρώπων. Για παράδειγµα, κλαίω για να µε λυπηθούν, θυµώνω για να µε υπολογίσουν κ.λπ.
[Dr. Safran (1996) Professor of Psychology at the New School for Social Research]

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Οι κλάδοι που άφησαν πίσω την κρίση

Τουρισμός, αεροπορικές μεταφορές και παραγωγή τσιμέντου ξέφυγαν από την «κόκκινη» ζώνη.

Τέσσερις από τους δεκατρείς βασικότερους τομείς της ελληνικής οικονομίας πέρασαν σε θετικό πρόσημο έπειτα από μία δραματική πενταετία, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Τράπεζας της Ελλάδος.
Πρωταγωνιστής της μεταστροφής η οποία σημειώθηκε σε έναν από τους τρεις οικονομικούς κλάδους της χώρας ήταν, φυσικά, οι ταξιδιωτικές εισπράξεις, οι οποίες εκτινάχτηκαν στο 17,7% με το τέλος της θερινής τουριστικής περιόδου.

Ακολουθούν οι υπηρεσίες που παρέχουν οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι λογιστές και οι σύμβουλοι επιχειρήσεων (+13,1%). Αξιοσημείωτη ήταν η αύξηση του τζίρου των αεροπορικών μεταφορών (5,1%), κόντρα στις εξελίξεις στις άλλες μεταφορές (χερσαίες και θαλάσσιες - ακτοπλοϊκές), αλλά και η αύξηση της παραγωγής τσιμέντου (4%), σε αντίθεση με το τι έγινε με τους άλλους τομείς της βιομηχανίας. Μεγάλη, όμως, ήταν και πέρυσι η πτώση της ιδιωτικής κατασκευαστικής δραστηριότητας (-31,6%) αλλά και του λιανικού εμπορίου (-10,3%). Ειδικά οι δύο τελευταίοι κλάδοι συνέχισαν και το 2013 να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.
 


Πηγή: capital.gr

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Πυθαγόρας και η Μουσική των Αριθμών


Το εξαιρετικό αυτό Ντοκιμαντέρ απέσπασε σπουδαία διεθνή βραβεία. Εξετάζει την προσφορά του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα και κυρίως την καθοριστική τους επίδραση στο σύγχρονο κόσμο: στη σκέψη, στα κτίρια, στην οργάνωση της κοινωνίας μας. Γυρισμένο στη Σάμο, στην Αθήνα, στη Νότια Ιταλία, στην Κεντρική Ευρώπη και στην Αμερική, μας ταξιδεύει στην μεγαλύτερη περιπέτεια του ανθρώπινου πνεύματος.


Μάθετε πως ανακάλυψαν οι αρχαίοι την ουσία της μουσικής , μέσα από την ουσία της πραγματικότητας, τα μαθηματικά.


Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Το Ίντερνετ είναι ένας εικονικός κόσμος πλούσιος σε αισθήσεις, αλλά φτωχός σε συναισθήματα.

Σας αρέσει να  περνάτε την ώρα σας στο Ίντερνετ, να διασκεδάζετε με παιχνίδια και να βρίσκετε πληροφορίες σε διάφορες  ιστοσελίδες;
Λογικό, διότι πλέον είμαστε "μετανάστες" στον ψηφιακό κόσμο.


«Προσοχή στην Ψυχολογική Μόλυνση»
Μήπως όμως:
-   Μένετε περισσότερη ώρα ενεργοί από ότι αρχικά σχεδιάζατε;-
-  Νιώσατε την ανάγκη να χρησιμοποιήσετε το Ίντερνετ για αυξημένο χρονικό διάστημα ώστε να αντλήσετε ευχαρίστηση;
- Όταν κλείσετε τον υπολογιστή αισθάνεστε έπειτα από λίγη ώρα νευρικότητα και ανυπομονείτε για την επόμενη φορά που θα συνδεθείτε στο Ίντερνετ;

Αυτά είναι κάποια από τα σημάδια που πρέπει να μας κάνουν να ανησυχούμε για το κατά πόσο μας αρέσει περισσότερο η διαδικτυακή πραγματικότητα από ότι η αληθινή.H υπερβολική χρήση και κατάχρηση του διαδικτύου είναι μια συμπεριφορά που δηλώνει ότι υπάρχουν προβληματικά πράγματα στη ζωή μας (Thatcher et al.,2008). 

  1. Η κατάχρηση του Ίντερνετ οδηγεί σε εξασθένηση επαγγελματικών και κοινωνικών αλληλεπιδράσεων που γίνονται πρόσωπο με πρόσωπο.
  2. Η πρόσβαση σε άφθονο πορνογραφικό υλικό μπορεί να έχει βλαβερές συνέπειες  στην ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων και να επηρεάσει την μετέπειτα κοινωνική και σεξουαλική τους συμπεριφορά.
  3. Το πλήθος των παραβατικών συμπεριφορών κάνει την εμφάνισή του και στον εικονικό κόσμο.
  4. Με την παρατεταμένη χρήση του Ίντερνετ διαταράσσονται οι σχέσεις των μελών της οικογένειας. Γονείς μαρτυρούν πως εισέπρατταν την επιθετικότητα ή την αποξένωση και την αδιαφορία των παιδιών τους (όταν τα παιδιά χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο για κοινωνικούς και όχι εκπαιδευτικούς σκοπούς.)
Σύμφωνα με πρόσφατη Ελληνική  έρευνα (Frangos C., 2010), 11,6% φοιτητών χρηστών είναι  εθισμένοι ενώ 34,7% βρίσκονται σε κίνδυνο να εξαρτηθούν.



Αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο από εθισμό στο Ίντερνετ είναι:

 - Τα άτομα που βαριούνται και δεν έχουν βρει άλλους ενδιαφέροντες τρόπους να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους.
- Πολύ έξυπνα άτομα που δεν έχουν βρει άλλες προκλήσεις.
- Τα ανασφαλή άτομα.
- Τα παιδιά που μένουν  ώρες μόνα στο σπίτι.
- Αυτοί που βρίσκουν ελκυστικά τα πολυμέσα λόγω προσωπικών προτιμήσεων.
-Αυτοί που ενθουσιάζονται από τα παιχνίδια στο διαδίκτυο (Interacting videogames).

Συχνά, τα εξαρτημένα από το Ίντερνετ άτομα τείνουν να:
  • Εμμένουν σε αρνητικά γεγονότα.
  • Μπορεί να ‘ξεκλειδώσουν’ συναισθήματα τα οποία βρίσκουν αντίκρισμα στο διαδίκτυο, έπειτα όμως είναι δύσκολο να τα δαμάσουν και να τα χειριστούν σωστά στις πραγματικές σχέσης ζωής.
  • Έχουν υψηλό βαθμό συμπεριφορών αυτο- τιμωρίας.
Γενικά προειδοποιητικά σημάδια 
-Στους μαθητές: Μειωμένη επίδοση στο σχολείο.
-Στους εργαζόμενους: Μειωμένη απόδοση στην εργασία.
-Στην υγεία: Αϋπνία, πόνους στα μάτια, επαναλαμβανόμενο άγχος κλπ.


Συμπτώματα εξάρτησης από το Διαδίκτυο:
-Αποτυχημένες προσπάθειες για τον έλεγχο της συμπεριφοράς
-Εγκατάλειψη φίλων και οικογένειας
-Παραμέληση ύπνου προκειμένου να μείνει το άτομο online- ενεργό στο Ίντερνετ.
-Αίσθηση ενοχής, ντροπής, άγχους, κατάθλιψης τα οποία προέρχονται από την έκθεση στο Ίντερνετ.
-Αποχή από άλλοτε ευχάριστες δραστηριότητες.

Τα χαρακτηριστικά που δείχνουν ότι το άτομο έχει υιοθετήσει συμπεριφορές εθισμού είναι:

Η Προτεραιότητα. Όταν η χρήση Ίντερνετ είναι η πιο σημαντική δραστηριότητα στη ζωή του ανθρώπου.
 Η διαφοροποίηση της διάθεσης. Η αίσθηση ότι είμαι στα ‘πάνω’ μου ή στα ‘κάτω’ μου- το αίσθημα του ‘τρελαμένου’ ή ‘ήρεμου’.
Η αντοχή. Η απασχόληση περισσότερη ώρα προκειμένου το άτομο να λάβει αποτελέσματα ευχαρίστησης.
Τα συμπτώματα εγκατάλειψης. Δυσάρεστα αισθήματα τα οποία εμφανίζονται όταν το άτομο απομακρυνθεί από τη χρήση ίντερνετ.
Η σύγκρουση. Εσωτερική σύγκρουση εξαιτίας της δραστηριότητας στην οποία έχει εθιστεί το άτομο.

Τι πρέπει να κάνουμε;
Για να έχουμε μια υγιή συμπεριφορά και να μην εξαρτηθούμε από τον κόσμο του διαδικτύου είναι απαραίτητο να έρθουμε σε επαφή με το συναίσθημά μας. Να αναρωτηθούμε:
Για ποιο λόγο καταλήξαμε να αντλούμε ικανοποίηση από το Ίντερνετ;
Μήπως έχουμε αναπτύξει δυσλειτουργικές σχέσεις με τα άτομα που μας περιβάλλουν;
Μήπως έχουμε υποβαθμίσει την αυτοεκτίμησή μας;
Πως μπορώ να βοηθηθώ, να αποδεχτώ τον εαυτό μου και να επιτύχω με αυτό που είμαι;
Προσπαθήστε να δικαιολογήσετε για ποιους λόγους βρίσκεστε στο διαδίκτυο (εκτός από όταν είναι απαραίτητο)
Έχει βρεθεί ότι ένα άτομο τείνει να αναλώνεται στο διαδίκτυο περισσότερο όταν αισθάνεται κατάθλιψη ή υπερένταση.



Συμπερασματικά πρέπει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας  και τα παιδιά από:
-Την παιδική πορνογραφία.
-Τις σεξουαλικές πράξεις μέσω κάμερας.
-Τις κατά πάσα πιθανότητα επικίνδυνες συναντήσεις με άτομα που γνωρίζουμε στο διαδίκτυο.
-Από την εμπιστοσύνη που δίνουμε στην ταυτότητα των ατόμων που μας παρουσιάζεται.
-Από τη δημόσια διαπόμπευση και τα κουτσομπολιά από συνομήλικους στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (όπως facebook, twitter, myspace κ.λ.π).
-Τα αμφιλεγόμενα sites που «βοηθούν» στη δίαιτα αλλά μέχρι λιμοκτονίας ή αυτά που δείχνουν τρόπους αυτοκτονίας.

Τι σχέση έχει όμως ο εθισμός στο Ίντερνετ με την Αυτοεκτίμηση;
Άτομα με ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση αποθαρρύνονται να εκφραστούν και να λειτουργήσουν σε κοινωνικά πλαίσια. Αντιθέτως, προτιμούν όχι μόνο να προωθούν την ταυτότητά τους σε ψηφιακό επίπεδο αλλά και να πειραματίζονται είτε προβάλλοντας το ιδανικό τους Εγώ είτε παριστάνοντας διάφορες προσωπικότητες.
Με το να ‘μεταμφιέσει’ το άτομο τον εαυτό του και το συναίσθημά του, μπορεί να προβάλλει ό,τι θέλει και να την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.
Σύμφωνα με τον Peele, ένα άτομο με έλλειψη ικανοποίησης για τη ζωή του και μειωμένη  αυτοπεποίθηση είναι περισσότερο επιρρεπές στον εθισμό του Ίντερντετ. 


Επομένως, ένα άτομο με μειωμένη αυτοεκτίμηση σπεύδει να αντλήσει ευχαρίστηση από το διαδικτυακό κόσμο και εκφράζει σκέψεις και συναισθήματα τα οποία κρύβει πίσω από την ανωνυμία του. Το αποτέλεσμα είναι να ενθουσιάζεται στιγμιαία, να βρίσκεται σε μια ευχάριστη ψευδαίσθηση και η εικόνα που έχει χτίσει να εξαφανίζεται με την απομάκρυνσή του από τον υπολογιστή.
Ένα άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορεί να αποκτήσει αυτοπεποίθηση μέσω της αλληλεπίδρασής του με άτομα του διαδικτύου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα θετικό.
 Περιπτώσεις έδειξαν ότι άτομα με μειωμένο αυτό-αίσθημα τείνουν να επηρεάζονται από γνώμες των άλλων και πολλές φορές να καταλήγουν σε θάνατο  είτε από εξαντλητική δίαιτα είτε από αυτοκτονία.


Πηγή: simou-eq.org

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ


«Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, εάν δεν είναι κύριος του εαυτού του…» (Επίκτητος)
Ο κοινωνικός ιστός και η εποχή, έχουν επιφέρει αλλαγές στη ζωή μας. Το άγχος, τα προβλήματα διαβίωσης, οι εργασιακές συνθήκες, η αποξένωση, οι φρενήρεις ρυθμοί έχουν οδηγήσει πολλούς από εμάς στη συναισθηματική απομόνωση, την ανασφάλεια, την έλλειψη επικοινωνίας, τη μοναξιά.

Η «ομάδα αυτογνωσίας» με 7 συναντήσεις ενδυνάμωσης, στοχεύει να μας δώσει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με άλλους ανθρώπους, να ανταλλάξουμε τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας χωρίς να διακινδυνεύσουμε να καταστρέψουμε κάποια προσωπική σχέση. Να διερευνήσουμε, να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά και τη δική μας, σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε ρεαλιστικά τις αρνητικές καταστάσεις και να αξιοποιούμε τις θετικές μας τάσεις. Και το κυριότερο, να μεταφέρουμε αυτή την εμπειρία, στην αληθινή μας ζωή.

Τι είναι «ομάδα αυτογνωσίας»;
Η ομάδα αυτογνωσίας είναι ένας χώρος αυτο-εξερεύνησης, αυτοέκφρασης, «μοιράσματος» και ανταλλαγής εμπειριών, μέσα σ’ ένα προστατευμένο περιβάλλον. Λειτουργεί ως καθρέφτης των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, και μας βοηθάει να «θυμηθούμε» τις ξεχασμένες μας Δυνάμεις και Ικανότητες

Σε ποιους απευθύνεται;
  • Στα άτομα που επιζητούν να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους αλλά και τους γύρω τους
  • Σε εκείνους που επιθυμούν να εκφράσουν τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις τους
  • Σε όσους ενδιαφέρονται να έχουν αμερόληπτη υποστήριξη και θετική ανατροφοδότηση, προκειμένου να βρουν διέξοδο σε συναισθηματικές δυσκολίες και καθημερινά προβλήματα, όπως η θλίψη, το άγχος, η ανασφάλεια, η έλλειψη επικοινωνίας.

Πως γίνεται;
Με τη βοήθεια του συμβούλου προσωπικής ανάπτυξης που συντονίζει την ομάδα, οι συμμετέχοντες έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν, να μοιραστούν τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους, να ανταλλάξουν σκέψεις πάνω σε προσωπικά βιώματα, να αναπτύξουν διαπροσωπικές  σχέσεις, να αναπτύξουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις και να ανακαλύψουν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης, όσων τους απασχολούν.
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται (τεχνικές χαλάρωσης, ενδυνάμωσης, συνειδητοποίησης, βιωματικές ασκήσεις, μελέτες περίπτωσης κ.ά) βοηθούν το άτομο να έρθει πιο κοντά στον εαυτό του και τους γύρω του, να διαμορφώσει μια νέα οπτική για όσα νοιώθει και βιώνει, να κάνει ποιοτικές σκέψεις και να απελευθερώσει τις ικανότητές του.

Που η ομάδα αυτογνωσίας, μας βοηθά:
  • Να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε τις συμπεριφορές μας.
  • Να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να τον αποδεχτούμε.
  • Να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή μας
  • Να μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους τα προβλήματα, τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τους φόβους μας , καλλιεργώντας κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης
  • Να παραμείνουμε δημιουργικά ενεργοί στις καταστάσεις
  • Να δεχθούμε υποστήριξη ως προς τον εαυτό μας και την αξία μας ως άτομα
  • Να αναγνωρίσουμε τις εντάσεις και να μάθουμε πώς να διαχειριζόμαστε τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις
  • Να διαμορφώσουμε μια θετική σκέψη και στάση ζωής
  • Να ανακαλύψουμε νέες οπτικές, νέες διαστάσεις των θεμάτων που μας απασχολούν
  • Να απελευθερώσουμε τις εσωτερικές μας δυνάμεις, να αξιοποιήσουμε τις ικανότητές μας


Το πρόγραμμα υλοποιείται από το «Κέντρο Μάθησης και Πολιτισμού Αιγαίου» με συντονιστή, τον Παναγιώτη Αθανασόπουλο* και έχει διάρκεια 21 ώρες. 
Ξεκινά την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου και με την ολοκλήρωσή του, στις 5 Μαρτίου, θα δοθεί στους συμμετέχοντες πιστοποιητικό παρακολούθησης
Το κόστος του προγράμματος ανέρχεται σε 70€ (ήτοι 10€ για κάθε συνάντηση)
Για εγγραφές μέχρι και 15 Ιανουαρίου παρέχεται έκπτωση 15%.
Θέσεις περιορισμένες

Για πληροφορίες και εγγραφές, καθώς θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το «Κέντρο Μάθησης και Πολιτισμού Αιγαίου» τηλ. 22730.28852 και 6972230624 ή μέσω email: info@bioenersis.gr

*Ο κ. Παναγιώτης Αθανασόπουλος σπούδασε  Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Kingston University UK (DMSMBA) και Συμβουλευτική Ψυχολογία στο American Liberty University (B.A.). Διαθέτει πολυετή εμπειρία στην Εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και στην παροχή Συμβουλευτικών υπηρεσιών για Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού.
Έχει υλοποιήσει ένα σημαντικό αριθμό βιωματικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και από το 1997 συντονίζει ομάδες για τη βελτίωση Προσωπικών και Κοινωνικών Δεξιοτήτων. 

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Ο Σταχτοπούτος


(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)*

Ξεπάγιασαν τα δάχτυλά μου. Γέμισαν φουσκάλες που τις δαγκώνω να τις σκίσω. Όπως τα χαρτόκουτα που έσυρα από τον κάδο των σκουπιδιών ως αυτή εδώ την απαγκιασμένη γωνιά. Τη μεσημεριανή μου πείνα χόρτασαν οι μερίδες γεύματος φιλανθρωπίας που μας μοίρασαν κάποιες γυναίκες με σφιχτοκουμπωμένες στο  λαιμό ζακέτες. Δε χαμογελούν και δεν κοιτάζουν. Βλέπουν πίσω και πέρα, εκεί στο απροσδιόριστο σύνολο αυτών που ονοματίζουν «άστεγους».
Απόψε, καθώς η κοιλιά γουργούριζε και πάλι, στον κάδο κάτω από τη Λέσχη βρήκα κάτι ζόρικα μισοσαπάκια-έπαιξα μπουνιές με το Μιχάλη που κοιμάται στη στοά, αλλά του τα άρπαξα προτού με αφήσει και πάλι νηστικό. Τι φαταούλας! Μου θυμίζει τους πολιτικάντηδες που κάποτε ψήφιζα… Τα θέλει όλα για πάρτη του, ακόμη κι αυτά που λίγο πιο κάτω θα πετάξει.
Το ψιλόβροχο με νανουρίζει όπως διαπερνά τη σκισμένη τέντα. Πάνω στο σπασμένο μαρμάρινο πεζούλι και στα καινούρια μου χαρτόκουτα, θα μείνω στεγνός και προστατευμένος όλη νύχτα, να ξημερώσει η νέα χρονιά. Μέσα απ’ το λερό μου παλτό, δύο στρώσεις πουλόβερ με τρύπες, λίγο πιο μέσα ένα μακό με τα λογότυπα κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας-πόσα χρόνια αλήθεια πάνε από τότε που αγόραζα εισιτήριο διαρκείας για να αφιονιστώ κραυγάζοντας στις κερκίδες; Σήμερα, δεν ξέρω καν τίνος «οπαδός» είμαι. Ούτε καν του εαυτού μου.

Bλέπω απέναντι τα ισχαιμικά δέντρα με τις χαρωπές καλτσοδέτες κι αναρωτιέμαι ποια εικαστική μαλθακία μπορεί να ντύνει τους ξύλινους κορμούς και να αφήνει τους ανθρώπους χωρίς ένα έστω, ζεστό σκουφί. Θέλω να πάω και να γεμίσω τρύπες τις πολύχρωμες μαργαρίτες από μαλλί, να ξεφτίσω τις άκρες του νήματος και να κάνω ένα κουβάρι. Μου τη δίνει να κρυώνω και να βλέπω κορμούς κουκουλωμένους.
Άηχοι ήχοι, γέλια χωρίς χαρά και μια παρέα νεαρών στρίβει από τη γωνία. Κουρνιάζω στη γωνιά, κρύβομαι, γίνομαι ένα με το κατεβασμένο ρολό του πρώην καταστήματος. Φοβάμαι. Συχνά πυκνά οι κλωτσιές εκείνων που ο μπαμπάκας πληρώνει τη νυχτερινή τους έξοδο, είναι πιο δυνατές και αναίτιες κι από εκείνες των τύπων με τις μπότες. Περνούν χασκογελώντας, ουρλιάζοντας «μαλάκα» ο ένας στον άλλο. Σε κάποιον άλλο θα ξεθυμάνουν την απογοήτευσή τους για τη σκατοκοινωνία που τους πασάραμε…
Κρυώνω πολύ… Δάκρυ στάζει στο μάγουλό μου ή βροχή από τη ξεσκισμένη τέντα; Δεν κλαίω πια. Στέρεψα από δάκρυα, λέξεις, σκέψεις, συναισθήματα. Πανομοιότυπη η μέρα μου με τη νύχτα-στο λήθαργο της απάθειας ζω εδώ και καιρό. Πόσος να είναι άραγε; Μπορεί κι από τότε που ήμουν «στέλεχος επιχειρήσεων» και καμάρωνα το «ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ευρώπης» να φιγουράρει στο κέντρο τούτης της άξενης πόλης. Τότε που άγχος μου μοναδικό ήταν αν το πουκάμισο ταίριαζε με το κοστούμι, η κάλτσα με το ιταλικό πατούμενο, η γκόμενα με το αυτοκίνητο κι αν η φάτσα μου θα περνούσε από τους φουσκωτούς για να κάνω Χριστούγεννα στην «πίστα» και να ρίξω λουλούδια στη «φίρμα».
Η δικιά μου η μάγισσα ήταν κακιά, πανάθεμά την. Ανάποδα λειτούργησε στο παραμύθι της ζωής μου. Το κάμπριο το μετέτρεψε σε κολοκύθα, την ιπποδύναμη σε ποντίκια που ροκάνισαν το έχειν μου. Το γυάλινο κτίριο που στεγαζόταν η έπαρσή μου, με ένα χτύπημα του ραβδιού, έγινε θρύψαλα. Τα έχασα όλα. Πιο πολύ, τη δύναμη να το παλέψω...
Μια πόρτα από το κωλόμπαρο της κάτω γειτονιάς, ανοίγει… «Με παράσυρε το ρέμα-μάνα μου δεν είναι ψέ…» και μετά σιωπή. Μόνο το βουητό των αυτοκινήτων που περνούν, περνούν και τρέχουν. Που πάνε; Που έχουν να πάνε, άραγε; Μέσα σε μια στάσιμη χώρα, γιατί να κινηθείς, να κορνάρεις, να περάσεις φανάρια, να πληρώσεις τέλη κυκλοφορίας, να μουντζώσεις αυτόν που χώνεται να προσπεράσει; Σαν σε ταινία τρόμου, βρίσκεσαι χιλιόμετρα πιο πίσω από εκεί που ξεκίνησες...
Αποστεωμένος ένας σκύλος, προσπαθεί να δαγκώσει την ουρά του. Γυροφέρνει σα μαγεμένος από την τριχωτή της άκρη, πιέζεται, τρέχουν τα σάλια του, μα αυτή, όλο και του ξεφεύγει. Φεύγει η σκέψη μου. Πετάει στην άκρη του ουρανού που είναι μαύρος απόψε. Μαύρος είναι και το πρωί. Ένα θλιβερό γκριζοσταχτί, σα ποντίκι που ξεπηδά από τις αποχετεύσεις, βάφει τη κάθε μέρα.
Κρυώνω πολύ. Μυρίζει καμένο. Θα έβαλαν φωτιά οι παλιόφιλοι, στου πάρκου την άκρη. Σέρνω τα βήματα ως εκεί. Τα δέντρα με τα καλτσοφορέματα με κοιτούν, καθώς περνώ με όλο μου το βιος μέσα σε τρεις νάιλον σακούλες. Οι φλόγες με καλούν. Απλώνω τα δάχτυλα, να κλέψουν λίγη ζεστασιά. Αποκαΐδια είναι το μέσα μου. Θα στρώσω να κοιμηθώ εδώ, κοντά στις στάχτες. Κι ας μη ξυπνήσω το πρωί…

  * H Μαργαρίτα Ικαρίου είναι αρχισυντάκτρια της ηλεκτρονικής εφημερίδας  “@…τύπως”. Δημοσιογράφος με μακρά εμπειρία και συγγραφέας βραβευμένη από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Αριστούχος Απόφοιτος της Σχολής Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Σπουδών στις Οικονομικές Επιστήμες