«Ανέλιξη»: Ενδιαφέρομαι, συμμετέχω, εξελίσσομαι.

Ένα ολοκληρωμένο επιμορφωτικό πρόγραμμα, συνυφασμένο με τις αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου, ξεκινά από τις 16 Οκτωβρίου στη Σάμο. Πρόκειται για ένα κύκλο 10 προγραμματισμένων τρίωρων συναντήσεων, οι οποίες στηρίζονται στη  μέθοδο της ενεργητικής μάθησης.

Τα έξι καπέλα της σκέψης, ο χορός ως μέσο έκφρασης και ευεξίας, η φωνή και η προσωπικότητα, το θέατρο ως καθρέφτης της καθημερινότητας, η ανθρώπινη επικοινωνία, ελεύθερος μουσικός αυτοσχεδιασμός σε βιωματική προσέγγιση, art therapy and mindfulness, γράφω άρα… υπάρχω, μαθαίνω να ακούω τον εαυτό μου και τους άλλους, η δυναμική του ατόμου στην ομάδα, είναι οι ενδιαφέρουσες θεματικές που περιλαμβάνει το πρόγραμμα.

Υλοποιείται από το «Κέντρο Μάθησης και Πολιτισμού Αιγαίου» σε συνεργασία με ειδικούς εκπαιδευτές και επαγγελματίες οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη εμπειρία στο γνωστικό αντικείμενο. Ο σύγχρονος και λειτουργικός χώρος που επιλέχθηκε για τις συναντήσεις, είναι  το συνεδριακό κέντρο του Crystal Plex στην παραλιακή λεωφόρο Θ. Σοφούλη.

Το επιμορφωτικό πρόγραμμα έχει διάρκεια 30 ώρες και με την ολοκλήρωσή του, στις 18 Δεκεμβρίου 2013, παρέχεται πιστοποιητικό παρακολούθησης. 

Απευθύνεται σε κάθε άτομο που πιστεύει στη δυνατότητα ανάπτυξης και βελτίωσης της προσωπικότητας και της δημιουργικότητας, σε όποιον έχει προβληματισμούς και αναζητά νέους δρόμους ανέλιξης μέσω της βιωματικής συμμετοχής. Μέσα σε ένα δημιουργικό εκπαιδευτικό περιβάλλον ενισχύεται η ανταλλαγή απόψεων, η πολυμορφία, η συνεργασία  και αξιοποιείται η διαφορετικότητα ώστε οι συμμετέχοντες να αποκομίσουν χρήσιμες εμπειρίες για την αυτογνωσία & την προσωπική τους ανάπτυξη.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΑΚΙ

Για πληροφορίες και εγγραφές, καθώς θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το «Κέντρο Μάθησης και Πολιτισμού Αιγαίου» τηλ. 22730.28852 και 6972230624 ή μέσω email: info@bioenersis.gr

Harvard Business Review: Νέα εποχή δεξιοτήτων

«Μπορεί η επαγγελματική (και συνεχής) δικτύωση, η σωστή παρουσίαση του εαυτού μας και το επιχειρηματικό πνεύμα να μας βοηθήσουν περισσότερο ακόμα και απ’ τις εξειδικευμένες σπουδές»;

Σε άρθρο του Harvard Business Review, παρουσιάστηκαν οι λόγοι που στη σημερινή εποχή έχουν μεγαλύτερη αξία. Όπως τονίζεται στο άρθρο, οι κοινωνικοοικονομικές αλλαγές συμπαρέσυραν μαζί τους και μια «Νέα Εποχή» στην οποία για να καταφέρει κανείς να ξεχωρίσει πρέπει να αναδείξει την προσωπικότητά του και το χαρακτήρα του, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Όσον αφορά στην παρουσίαση του εαυτού του, θα πρέπει να το διαχειριστεί κανείς ως μια «επωνυμία» (brand). Με άλλα λόγια, να αναδείξει τον εαυτό του και τα ταλέντα του ως κάτι μοναδικό και να διαχειριστεί τη «φήμη» του (συμπεριλαμβανομένων και των social media).

Όσον αφορά στην επιχειρηματικότητα, έγκειται στην προσπάθειά να σχεδιάζει δημιουργικά το μέλλον του. Η ικανότητα της «ατομικής επιχειρηματικότητας» είναι η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την απλή απασχόληση. Και αυτό γιατί κάποιος, σκεπτόμενος δημιουργικά και επιχειρηματικά για το μέλλον, μπορεί να συντηρήσει το όραμά του. Τέλος, η επαγγελματική υπέρδικτύωση δεν έχει να κάνει με το αν είναι κανείς 24 ώρες την ημέρα και 7 μέρες την εβδομάδα online.

Αντίθετα, αφορά στην ικανότητα του να επηρεάζει τον κύκλο του και να αποτελεί έμπνευση. Επιπλέον, αναφέρεται και στη δικτύωση για καλύτερη πρόσβαση στην πληροφορία, αυτή δηλαδή που μεταφέρει ο ένας στον άλλον.

Πηγή: ΗR Professional

Αρχαία Ελληνικά από το Δημοτικό αλλά, στην Αγγλία!

Σε βρετανικά δημόσια δημοτικά σχολεία θα διδάσκονται από τον Σεπτέμβριο τα αρχαία ελληνικά. Η απόφαση ελήφθη ύστερα από πρωτοβουλία οργάνωσης για τη διδασκαλία των κλασικών και αφορά, σε πρώτη φάση, 13 σχολεία στην περιοχή Οξφορντσιρ.

Ο βρετανικός Τύπος με χαρά ανακοινώνει ότι οι μαθητές «θα διδάσκονται τη μητρική γλώσσα του Αρχιμήδη και του Ηρόδοτου».

Η Λόρνα Ρόμπινσον, διευθύντρια του προγράμματος «Ιρις», που προώθησε αρμοδίως την ιδέα, είναι πεπεισμένη ότι η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών θα έχει σημαντικά ευεργετήματα για τους μαθητές. «Ο κόσμος μπορεί να τρομάζει στην ιδέα της εκμάθησης μιας γλώσσας που έχει διαφορετικό αλφάβητο και να αντιμετωπίζει το θέμα ως πρόβλημα. Όμως από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι ενώ (η διδασκαλία) πράγματι προσθέτει μια επιπλέον διάσταση στη μάθηση, τελικά ο κόσμος προσαρμόζεται πολύ γρήγορα και αρχίζει να το ευχαριστιέται όταν εξοικειωθεί».

Οι μαθητές, σε τρία δημόσια δημοτικά αρχικά και άλλα δέκα λίγο αργότερα, θα διδάσκονται την αλφάβητο, γραμματική και λεξιλόγιο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αλλά και στοιχεία πολιτισμού όπως η γέννηση και η εξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη.

Η διευθύντρια ενός δημοτικού σχολείου στο Οξφορντσιρ είπε χαρακτηριστικά στην Daily Telegraph ότι η προγενέστερη εισαγωγή των λατινικών πήγε καλά οπότε δέχτηκαν θετικά και τα αρχαία ελληνικά. «Τα παιδιά αντιλαμβάνονται καλύτερα τη γλώσσα, αναγνωρίζουν τη σχέση μεταξύ των γλωσσών και το διασκεδάζουν», είπε η Σου Γουίτζερι. Η Ρόμπινσον θεωρεί τα αρχαία ελληνικά «θαυμάσια γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και συναρπαστικά νοήματα», ενώ ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Χάρι Μάουντ γράφει στο blog του: «Είναι θαυμάσια είδηση ότι τα αρχαία ελληνικά θα διδάσκονται στο δημοτικό. Θα βελτιώσουν τις δεξιότητες των παιδιών στην αγγλική γραμματική και θα τα εισαγάγουν στον ελληνικό πολιτισμό - το λίκνο του δυτικού πολιτισμού».

Πηγή:Ελευθεροτυπία

5 Ψυχολόγοι Προτείνουν τις 5 Πιο Αποτελεσματικές Τεχνικές Μάθησης

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές και τεχνικές μάθησης για τους μαθητές όλων των ηλικιών ανοίγουν οι ψυχολόγοι John Dunlosky, Katherine A. Rawson, Elizabeth J. Marsh, Mitchell J. Nathan and Daniel T. Willingham στο τελευταίο άρθρο τους με τίτλο «PsychologistsIdentifytheBestWaystoStudy». Ενώ κάποιες τεχνικές επιταχύνουν την μάθηση διευκολύνοντας και υποβοηθώντας τον μαθητή, άλλες απλά αποτελούν χάσιμο χρόνου. Το βασικό ερώτημα που τους απασχολεί είναι ποιες τεχνικές ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και ποιες στη δεύτερη.

Η εκπαίδευση γενικά και ειδικότερα η λεγόμενη δηλωτική γνώση αναφέρεται στο σύνολο των γενικών πληροφοριών και τεκμηριωμένων γνώσεων για ιδέες, αντικείμενα και γεγονότα του περιβάλλοντος. Ήτοι, η δηλωτική γνώση είναι η γνώση του «τι». Ωστόσο, πέρα από το «τι», το άτομο πρέπει να είναι σε θέση να μαθαίνει και το «πώς» (διαδικαστική γνώση) αλλά και «το πού και το γιατί» (υποθετική γνώση). Με άλλα λόγια, το άτομο θα πρέπει να «μάθει πώς να μαθαίνει», ήτοι να μπορεί να καθοδηγεί τη μάθησή του ώστε να είναι πιο αποτελεσματική και μακροπρόθεσμη και να εφαρμόζεται και έξω από το σχολικό περιβάλλον. Οι δεξιότητες αυτές είναι γνωστές με τον όρο «γνωστικές στρατηγικές ή στρατηγικές μάθησης» και βοηθούν τον μαθητή να διευθετεί και να καθοδηγεί τις δικές του εσωτερικές διαδικασίες μάθησης, ήτοι το πώς να κατευθύνει την προσοχή, τη μνήμη και τη σκέψη του για την επίτευξη των μαθησιακών του στόχων.

Γνωστικοί και εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι τα τελευταία 100 χρόνια έχουν αναπτύξει και αξιολογήσει μία ευρεία δέσμη στρατηγικών και τακτικών μάθησης. Οι τακτικές μάθησης αναφέρονται τις συγκεκριμένες τεχνικές που εφαρμόζει το άτομο για να επιτύχει τους μαθησιακούς του στόχους. Οι έρευνες αναφέρουν ότι οι διάφορες τεχνικές είναι αλληλοεξαρτώμενες. Μερικές από αυτές έχουν βοηθήσει σημαντικά τους μαθητές στην επίτευξη των μαθησιακών τους στόχων, ενώ άλλες έχουν βρεθεί τελειώς αναποτελεσματικές και χρονοβόρες. Ωστόσο, στην πράξη σήμερα, οι εκπαιδευτικοί δεν φαίνεται να γνωρίζουν ποιες τεχνικές είναι αποτελεσματικές με βάση εμπειρικά στοιχεία και οι μαθητές δεν έχουν διδαχθεί να χρησιμοποιούν τις τεχνικές που έχουν αποδειχθεί πιο αποτελεσματικές.

Σύμφωνα με τους ανωτέρω ψυχολόγους, μία πιθανή αιτία μπορεί να είναι η ύπαρξη πληθώρας ερευνών αναφορικά με το θέμα, γεγονός που καθιστά δύσκολο και για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για τους μαθητές τον εντοπισμό των πιο αποτελεσματικών τεχνικών μάθησης. Οι Gagne και Briggs θεωρούν ότι αυτές οι τεχνικές μάθησης δεν μπορούν να διδαχτούν άμεσα από το δάσκαλο στον μαθητή, ούτε και ο μαθητής μπορεί να τις εντοπίσει μόνος του. Μπροστά σε αυτήν την πρόκληση, οι ανωτέρω ψυχολόγοι επιθεώρησαν 700 επιστημονικά άρθρα που αναφέρονταν σε τεχνικές μάθησης. Προκειμένου να καταλήξουν στις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές χρησιμοποίησαν τα ακόλουθα κριτήρια: 

• Η τεχνική μάθησης θα πρέπει να μπορεί να εφαρμόζεται σε διαφορετικές συνθήκες μάθησης, όπως για παράδειγμα όταν ο μαθητής δουλεύει μόνος του ή μέσα σε ομάδα.

• Η τεχνική μάθησης θα πρέπει να είναι χρήσιμη σε μαθητές όλων των ηλικιών, ικανοτήτων και γνωστικών επιπέδων 

• Η τεχνική μάθησης θα πρέπει να έχει εφαρμοστεί σε αίθουσα διδασκαλίας ή σε άλλη πραγματική κατάσταση 

• Η τεχνική μάθησης θα πρέπει να υποβοηθά τους μαθητές ανεξάρτητα με το αντικείμενο μάθησης και να επιτυγχάνει καλύτερες επιδόσεις ανεξάρτητα με τον τρόπο μέτρησης της επίδοσης.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα παραπάνω κριτήρια, οι ψυχολόγοι συνιστούν τις ακόλουθες τεχνικές μάθησης ως τις πιο αποτελεσματικές. Οι πρώτες δύο τεχνικές θεωρούνται ως οι πιο αποτελεσματικές και ακολουθούν οι υπόλοιπες τρεις. Και οι πέντε είναι απλές, κατανοητές και άμεσα εφαρμόσιμες.

Υποβολή Αυτό-ερωτήσεων (Self-testing)

Η συχνή αξιολόγηση της επίδοσης με αυτό-ερωτήσεις βοηθά τον μαθητή να επεξεργάζεται καλύτερα τις πληροφορίες που πρέπει να θυμάται. Υποβάλλοντας ερωτήσεις στον εαυτό του, ο μαθητής αξιολογεί το κατά πόσον κατανόησε το κείμενο και συγκεκριμένα πληροφορίες ανώτερου επιπέδου. Για παράδειγμα, σε μία μελέτη, μαθητές λυκείου κλήθηκαν να απομνημονεύσουν ζευγάρια λέξεων, τα μισά από τα οποία συμπεριλήφθηκαν σε ένα επαναληπτικό τεστ. Μία εβδομάδα αργότερα, οι μαθητές θυμήθηκαν το 35% των ζευγαριών στα οποία είχαν εξεταστεί με το τεστ, ενώ θυμήθηκαν μόνο το 4% των ζευγαριών στα οποία δεν είχαν εξεταστεί.

Κατάτμηση της μελέτης και της εξάσκησης σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (Distributedpractice)

Όταν η μελέτη και η εξάσκηση είναι κατατμημένη σε όλη τη διάρκεια της μαθησιακής περιόδου έχει καλύτερα και πιο μακροπρόθεσμα αποτελέσματα από ότι η μαζική μελέτη. Σύμφωνα με έρευνες, οι πληροφορίες, οι οποίες μελετώνται σε μικρά και επαναλαμβανόμενα χρονικά διαστήματα, ενεργοποιούνται περισσότερο από εκείνες οι οποίες μελετώνται γρήγορα και συσσωρευμένα. Για παράδειγμα, σε μία έρευνα, οι μαθητές κλήθηκαν να κάνουν επανάληψη τα αγγλικά ισοδύναμα ισπανικών λέξεων 6 κεφαλαίων. Το πρώτο γκρουπ έκανε την επανάληψη σε μία μέρα, το δεύτερο γκρουπ σε δύο μέρες ενώ το τρίτο γκρουπ σε 30 μέρες. Το τρίτο γκρουπ απομνημόνευσε τις λέξεις καλύτερα.

Αναλυτική επεξεργασία γνώσεων – ενεργητική συμμετοχή του μαθητή (Elaborativeinterrogation)

Ο μαθητής πρέπει να ενθαρρύνεται να συμμετέχει ενεργητικά στη μαθησιακή διαδικασία, ήτοι θα πρέπει να είναι σε θέση να απαντά σε ερωτήσεις ανάλυσης και αξιολόγησης των πληροφοριών-ιδεών που μαθαίνει. Οι μαθητές δεν θα πρέπει να είναι παθητικοί δέκτες των πληροφοριών αλλά να μπορούν να απαντήσουν το «γιατί», όπως π.χ., «γιατί αυτό είναι σωστό;» ή «γιατί αυτό κάνει νόημα;» κτλ. Έρευνες έχουν επισημάνει ότι η καλή επεξεργασία των πληροφοριών είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη προκειμένου να καταγραφούν οι νέες πληροφορίες στο μνημονιακό σύστημα του ατόμου. Για παράδειγμα, σε ένα πείραμα μαθητές κλήθηκαν να διαβάσουν την πρόταση «Ο πεινασμένος άνδρας μπήκε στο αυτοκίνητο». Το γκρουπ, στο οποίο εφαρμόστηκε η ενεργητική συμμετοχή, ρωτήθηκε να εξηγήσει το «γιατί». Σε ένα δεύτερο γκρουπ μαθητών δόθηκε η απάντηση «Ο πεινασμένος άνδρας μπήκε στο αυτοκίνητο για να πάει στο εστιατόριο», ενώ ένα τρίτο γκρουπ απλά διάβασε την πρόταση. Όταν κλήθηκαν να απαντήσουν στο «Ποιος άνδρας μπήκε στο αυτοκίνητο;», το πρώτο γκρουπ απάντησε 72% σωστά έναντι 37% των υπολοίπων.

Γνωστική σύνδεση νέων και πρότερων γνώσεων (Self-explanation)

Οι νέες γνώσεις θα πρέπει να έχουν σημασιολογικό περιεχόμενο προκειμένου να μπορέσει ο μαθητής να ενεργοποιήσει τα ανάλογα γνωστικά σχήματα για να τις αναπαραστήσει. Όπως και στην ενεργητική συμμετοχή, ο μαθητής μαθαίνει να αναζητά σημασιολογικές σχέσεις ανάμεσα στα νέα δεδομένα που μαθαίνει και στις προϋπάρχουσες γνώσεις με ερωτήσεις όπως «Ποια νέα πληροφορία μας δίνει αυτή η πρόταση;» ή «Πώς αυτή η νέα πληροφορία συνδέεται με αυτά που ήδη ξέρουμε;». Ο Ausebel υποδεικνύει ότι «ο πιο σπουδαίος απλός παράγοντας που επηρεάζει τη μάθηση, είναι αυτός που ο μαθητής γνωρίζει ήδη. Εξακρίβωσε το και δίδαξέ τον, σύμφωνα με αυτό» (Ausubel, 1978).

Εναλλαγή μεταξύ θεμάτων/προβλημάτων κατά την μάθηση/εξάσκηση (InterleavedPractice)

Διαισθητικά, οι μαθητές τείνουν να μελετούν τμηματικά, ολοκληρώνοντας την μελέτη ενός θέματος ή την επίλυση ενός προβλήματος πριν μεταβούν στο επόμενο. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες επισήμαναν οφέλη, όταν ο μαθητής μαθαίνει να εναλλάσσει διαφορετικούς τύπους πληροφοριών ή προβλημάτων. Για παράδειγμα, σε μία έρευνα, φοιτητές μάθαιναν να υπολογίζουν τον όγκο τεσσάρων γεωμετρικών σχημάτων. Δουλεύοντας τμηματικά, οι φοιτητές ολοκλήρωσαν τους υπολογισμούς που αφορούσαν το πρώτο σχήμα και στη συνέχεια πέρασαν στο δεύτερο κ.ο.κ. Δουλεύοντας εναλλασσόμενα, οι φοιτητές θα μπορούσαν να κάνουν ταυτόχρονα υπολογισμούς και για τα τέσσερα σχήματα. Η έρευνα έδειξε ότι μία εβδομάδα αργότερα, η ομάδα που δούλευε εναλλασσόμενα ήταν 43% πιο ακριβής σε σχέση με την ομάδα που δούλευε τμηματικά. Η εναλλαγή βοηθά τους μαθητές να εξασκηθούν στην επιλογή της σωστής μεθόδου αλλά και στη σύγκριση διαφορετικών προβλημάτων.

Πηγή: edujob.gr

Ο ηγέτης δεν είναι άθροισμα ικανοτήτων αλλά μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα

Στους σημερινούς καιρούς, η ανάπτυξη και η εφαρμογή νέων αρετών αποτελεί αναγκαιότητα

Συμβαίνει συχνά και στους χαρισματικούς επιστήμονες, όταν πλέον έχουν κατακτήσει την επαγγελματική κορυφή, να μειώνουν είτε και να σταματούν την επιστημονική παραγωγή τους. Ακριβώς την αντίθετη εικόνα, ωστόσο, εμφανίζει ο κ. Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής Μάνατζμεντ πρώτης βαθμίδας από το 1999 στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με την πρόσφατη έκδοση, από τον Gower -τον μεγάλο εκδοτικό οίκο της Ευρώπης σε βιβλία business και management- του βιβλίου του με τίτλο «Leadership Meta-Competencies - Discovering Hidden Virtues», το οποίο συνέγραψε με την υποψηφία διδάκτορα Ηγεσίας κ. Βάσια Αγαπητού (www.goerpublishing.com).

Συγγραφέας πολλών βιβλίων, όχι μόνο για την επιστήμη του μάνατζμεντ και για τους επαγγελματίες μάνατζερ, αλλά και για το ευρύ κοινό, τα οποία και έχουν συμπεριληφθεί σε λίστα των «ευπώλητων», αρθρογράφος σε έγκυρα διεθνή περιοδικά με τιμητικές διακρίσεις και επικεφαλής του πολιτικού κόμματος της «Κοινωνίας των Αξιών», ο κ. Μπουραντάς συνεχίζει την επιστημονική παραγωγή του, προβάλλοντας και προτείνοντας τις «μετα-ικανότητες» -τις κρυμμένες αξίες των ηγετικών ικανοτήτων- οι οποίες έως σήμερα δεν έχουν συμπεριληφθεί στη βιβλιογραφία, ούτε και στην πρακτική της ανάπτυξης των μάνατζερ και των ηγετών, σύμφωνα με το μοντέλο των διοικητικών και ηγετικών ικανοτήτων που επικρατεί.

Το σκεπτικό του για τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, όπως το διατύπωσε στην «Κ», είναι το εξής: «Στους σημερινούς ταραγμένους καιρούς που χαρακτηρίζονται από υψηλή αβεβαιότητα και ασάφεια, από ένα έλλειμμα ηθικής και αξιοπιστίας των ηγετών και των θεσμών, από αντιφάσεις και διλήμματα, η αναζήτηση, η ανάπτυξη και η εφαρμογή στην πράξη νέων αρετών, αποτελεί αναγκαιότητα. Οι προτεινόμενες λοιπόν μετα-ικανότητες μπορούν να αποτελέσουν μια ουσιαστική συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση». Μας αναλύει λοιπόν, με μεγάλη σαφήνεια, το πώς αναπτύσσονται οι «κρυμμένες» αυτές αρετές.

Σύμφωνα με το μοντέλο των διοικητικών και ηγετικών ικανοτήτων που επικρατεί, η κάθε επιχείρηση προσδιορίζει μια σειρά ικανοτήτων, βάσει των οποίων επιλέγει, εκπαιδεύει, αξιολογεί και προάγει τα στελέχη της. Μεταξύ αυτών είναι η δημιουργική λήψη αποφάσεων και η επίλυση προβλημάτων, η διαπροσωπική επικοινωνία, η εστίαση στα αποτελέσματα, η στρατηγική και επιχειρηματική σκέψη και άλλες εξίσου σημαντικές ιδιότητες.

«Παρότι αυτή η θεώρηση και η πρακτική δεν είναι λάθος, αποδεικνύεται ανεπαρκής για να κατανοηθεί, να εξηγηθεί και να αναπτυχθεί το μάνατζμεντ και η ηγεσία» επισημαίνει. Και μας εξηγεί τους λόγους. «Πρώτον, προσεγγίζει το ορατό μέρος του παγόβουνου και όχι αυτό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας». Δεν απαντά δηλαδή στο ποιοι άνθρωποι αναπτύσσουν και χρησιμοποιούν σωστά τις προαναφερθείσες διοικητικές και ηγετικές ικανότητες και ποιο όχι, ούτε και το γιατί. «Στη σημερινή εποχή των σκανδάλων, της χρεοκοπίας πολλών μεγάλων επιχειρήσεων και της κρίσης, αυτό το ερώτημα είναι κρίσιμο» επισημαίνει ο κ. Μπουραντάς.

Δεύτερος λόγος είναι το ότι «ο μάνατζερ και ο ηγέτης δεν είναι ένα άθροισμα ικανοτήτων, αλλά ένα όλον». Κατά συνέπεια, επιμέρους ικανότητες όταν συντίθενται αρμονικά, δημιουργούν κάποιες άλλες ευρύτερες και περισσότερο θεμελιώδεις. Τρίτον, ένα στέλεχος με τις ίδιες ικανότητες συχνά επιτυγχάνει σε μιαν επιχείρηση είτε σε μια κατάσταση, ενώ αποτυγχάνει σε άλλη που είναι διαφορετική. Και τέταρτον, «υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Δηλαδή η κάθε ικανότητα ταυτόχρονα μπορεί να αποτελεί και ανικανότητα».

Για παράδειγμα, η υψηλή αυτοπεποίθηση μπορεί να κάνει το στέλεχος «να μην ακούει». Η συναισθηματική νοημοσύνη, να το εμποδίζει να γίνεται αυστηρό και να παίρνει δύσκολες αποφάσεις, όταν οι συμπεριφορές είναι ακατάλληλες και οι επιδόσεις των συνεργατών μέτριες. «Η αντιμετώπιση αυτή της ανεπάρκειας του μοντέλου των ικανοτήτων αλλά και τα ζητήματα, όπως αναφέρθηκαν προηγουμένως, είναι αυτά που μας οδηγούν στην αναζήτηση κάποιων μετα-ικανοτήτων, οι οποίες αποτελούν καταρχήν την αιτία της ανάπτυξης και της σωστής χρήσης άλλων διοικητικών και ηγετικών ικανοτήτων. Και δεύτερον, εξασφαλίζουν αρμονία με το όλον του ηγέτη. Επίσης εξασφαλίζουν την επιτυχία του ηγέτη σε διαφορετικές καταστάσεις».

Ο χαρακτήρας του ατόμου επανέρχεται στο προσκήνιο

Προσδιορίζοντας τις μετα-ικανότητες, ο κ. Μπουραντάς αναφέρει ότι «αξιοποιώντας την υφισταμένη γνώση από περισσότερα επιστημονικά πεδία, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι τέτοιες μετα-ικανότητες είναι: η υπαρξιακή νοημοσύνη, ο χαρακτήρας, η δημιουργική μοναξιά, η φρόνηση και η ικανότητα του ανθρώπου να κερδίζει την εμπιστοσύνη των άλλων.

Η υπαρξιακή νοημοσύνη, σύμφωνα με τον H. Gardner και την ομάδα του στο Harvard, συνίσταται στην ικανότητα του ατόμου για υπαρξιακό στοχασμό. Να θέτει, να σκέπτεται και να απαντά στα θεμελιώδη ζητήματα της ύπαρξης του ιδίου και του κόσμου.

Ο χαρακτήρας του ατόμου -που για δεκαετίες έχει αγνοηθεί από τη βιβλιογραφία του Μάνατζμεντ και της Ηγεσίας- αποδεικνύεται πλέον μια κρίσιμη παράμετρος. Το όλον του χαρακτήρα αποτελείται από μια σύνθεση αρετών και την αρμονία μεταξύ αυτών. Και, κατά συνέπεια, εξηγεί τις πρακτικές ικανότητες και τη σωστή χρήση αυτών, σε όλες τις περιπτώσεις.

Η δημιουργική και εθελοντική μοναξιά (απομόνωση) συμβάλλει ουσιαστικά στην αυτογνωσία, στη δημιουργική σκέψη, στην αυτοανάπτυξη, στην αυθεντικότητα, στην ανθεκτικότητα, στον στοχασμό και στην ηθική των ηγετών.

Η φρόνηση -σύμφωνα με τον Αριστοτέλη- διαφέρει από την επιστήμη και την τέχνη. Βασίζεται στην ικανότητα του ηγέτη να εφαρμόζει την επιστήμη και την τέχνη σωστά, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, εξασφαλίζοντας τον τεχνοκρατικό ορθολογισμό (τα μέγιστα αποτελέσματα με τα ελάχιστα μέσα). Ταυτόχρονα όμως με τον ηθικό και τον πολιτικό ορθολογισμό. Με αυτή την έννοια, η φρόνηση αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για τη σωστή ηθική και δημιουργική χρήση των διοικητικών και ηγετικών ικανοτήτων, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Η μετα-ικανότητα για εμπιστοσύνη αποτελεί ένα όλον που συνίσταται στην ακεραιότητα, στο γνήσιο ενδιαφέρον για το καλό του άλλου, στην ικανότητα για υψηλές επιδόσεις και στην κοινωνική υπευθυνότητα.

Πηγή: kathimerini.gr

Επτά τρόποι για να γίνετε εξυπνότεροι

Καταστάσεις που κάνουν το μυαλό μας να δουλεύει με...χίλιες στροφές.

H Annie Murphy Paul είναι ψυχολόγος, συγγραφέας και motivational speaker. Πρόσφατα έδωσε μια ομιλία στην οποία ξεχώρισε επτά παράγοντες που -αν τους αξιοποιήσουμε σωστά- θα βοηθήσουμε τον εγκέφαλό μας να αποδώσει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του κάνοντάς μας, μεταξύ άλλων, και εξυπνότερους.

1. Οι περιστάσεις

Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας και απαιτεί την προσοχή μας, μας δίνει εμπειρίες που «μεταφράζονται» σε εξειδίκευση. Επί πολλές δεκαετίες θεωρούνταν πως η ευφυία ήταν έμφυτο χαρακτηριστικό και ότι δεν είναι δυνατόν να βελτιωθεί. Όμως η νέα θεώρηση ορίζει πως αντιμετωπίζοντας καταστάσεις που προκαλούν ή και ξεπερνούν τις δυνατότητες της νοημοσύνης μας, τελικά την βοηθούν να βελτιωθεί.

2. H εξειδίκευση

Οι ειδικοί δεν ξέρουν απλώς περισσότερα, γνωρίζουν το θέμα τους με διαφορετικό τρόπο, ο οποίος τους επιτρέπει να σκέφτονται και να δρουν χωρίς σκέψη, σαν δεύτερη φύση. Η γνώση του ειδικού για το θέμα του είναι βαθιά και οργανωμένη. Είναι ευέλικτη και προσαρμοστική σε νέες καταστάσεις στις οποίες μεταφέρει τον τρόπο σκέψης του για να τις διαχειριστεί αποτελεσματικά. Ουσιαστικά, έχει πάντα ένα πνευματικό «εργαλείο» στη διάθεσή του για κάθε δύσκολη αποστολή.

3. Η προσοχή

Όσο πιο συγκεντρωμένοι είμαστε σε μια εργασία ή αποστολή, τόσο πιο αποτελεσματικά την εκτελούμε και τόσο περισσότερες εμπειρίες και εξειδίκευση αντλούμε από αυτή. Θέλει προσπάθεια να αντισταθούμε στο να τσεκάρουμε το email μας ή το Facebook, όμως θα πρέπει να θυμόμαστε πως ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε δύο πράγματα ταυτόχρονα.

4. Τα συναισθήματα

Όταν έχουμε καλή διάθεση, χαρά, ελπίδα κ.λπ., σκεφτόμαστε δημιουργικά. Όταν μας έχει κυριεύσει το άγχος, η ανησυχία «καταλαμβάνει» χώρο στον εγκέφαλό μας και μας αφήνει -κυριολεκτικά- με λιγότερη διαθέσιμη εξυπνάδα. Οι έρευνες έχουν συμπεράνει πως ειδικά η ελπίδα είναι εκείνη που μας κάνει να προσπαθούμε περισσότερο και να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικότερα τις δυσκολίες. Φυσικά, η ελπίδα θα πρέπει να συνοδεύεται από σχέδιο, το οποίο με τη σειρά του μειώνει το άγχος της αβεβαιότητας.

5. Η τεχνολογία

Όχι, δεν εννοούμε το να μην ξέρουμε τίποτα και να βρίσκουμε στο Google κάθε απάντηση μέσα σε δευτερόλεπτα. Οι απαιτήσεις για τον άνθρωπο του 21ου αιώνα περιλαμβάνουν κριτική σκέψη, λύση προβλημάτων, συνεργασία και δημιουργικότητα. Αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν όταν το μυαλό είναι κενό από γνώση. Συνδυάζονται αποτελεσματικά μόνο όταν αυτή είναι ήδη κτήμα μας. Χρησιμοποιείστε, λοιπόν, την τεχνολογία για να αποκτήσετε γνώσεις και για να τις συνδυάσετε με έξυπνο τρόπο.

6. Το σώμα μας

Οτιδήποτε κάνει καλό στο σώμα μας κάνει καλό και στην ευφυία μας. Σωστή διατροφή, τακτική άσκηση, επαρκής ύπνος, ελεγχόμενο στρες, όλα αυτά κάνουν το μυαλό μας να λειτουργεί σωστά και να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις. Ειδικά ο ύπνος είναι μέρος της μαθησιακής διαδικασίας. Στη διάρκειά του, όλα όσα μάθαμε και ζήσαμε στη διάρκεια της μέρας ταξινομούνται και συνδυάζονται με ήδη υπάρχουσες εγγραφές. Έλλειψη ύπνου ή κακή ποιότητά του επηρεάζουν αρνητικά τη διαδικασία.

7. Οι σχέσεις

Οι άλλοι άνθρωποι στη ζωή μας αναλαμβάνουν μέρος της δικής μας πνευματικής λειτουργίας. Για παράδειγμα, στα ζευγάρια ο ένας θυμάται πράγματα όπως πότε πρέπει να πάει το αυτοκίνητο για σέρβις και ο άλλος π.χ. τα γενέθλια των φίλων. Στη δουλειά, οι συνάδελφοι μοιράζονται το βάρος ενός πρότζεκτ και συνδυάζουν το μυαλό τους σε μια πνευματική πρόκληση. Κάθε τέτοια σχέση μας κάνει -ως σύνολο- εξυπνότερους απ’ όσο θα ήμασταν μόνοι μας. Επιπλέον, το συναίσθημα ότι ανήκει κανείς σε μια ομάδα και έχει συγκεκριμένο μερίδιο ευθύνης, τον κάνει να χρησιμοποιεί τις ικανότητές του σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Πηγή: fortunegreece.com